Rock My Religion

Cinema zonder het over cinema te hebben. Een non-cinefilie. Van een kunstenaar die gebruikt heeft gemaakt van muziek ter inspiratie van video, theater, essays, glaspaviljoenen en dies meer. Patti Smith, Jerry Lee Lewis, Eddie Cochran, etc. En the Shakers. Een samengaan van voice-over, zingen en roepen, knarsende klanken en overlappende teksten ter suggestie van een genealogie van de rockmuziek en een ambitieuze, niet-noodzakelijke thesis over de oorsprong van de populaire cultuur van Noord-Amerika. Vooral door de vurige omarming van agressieve muziek, lo-fi esthetiek, politieke interesse en freewheeling geschiedschrijving is de video een mijlpaal geworden op het gebied van artists' moving image. Maar het is, mogelijk om dezelfde redenen, een van Grahams minst besproken werken gebleven — ondergewaardeerd en mogelijk verkeerd begrepen door de critici die hem anders bejubelen.