Zoekresultaten

Zelfs al had het zonnetje niet geschenen tijdens Film Fest Gent, dan nog was het altijd zomer in onze VIP-tent, dankzij de bloemendecoratie van VLAM. Win een goed gevulde bloembak!

De Film Fest Gent jongerenjury reikte vanavond de Explore Award uit aan Luca Guadagnino’s coming-of-agedrama ‘Call Me by Your Name’ voor de “verbluffende acteerprestaties, prachtige beeldvorming en betoverende score”. Met de prijs bekroont de zeskoppige jury, allen tussen 18 en 26 jaar oud, de beste film uit het Explore Zone parcours, een verzameling films uit het programma gericht op jongeren.

FollowGent, een experimenteel filmproject dat nieuw talent naar het grote scherm katapulteert, presenteert dit jaar 'Eyüp'.

Voor het vierde jaar op een rij organiseert filmtijdschrift Photogénie samen met Film Fest Gent de Young Critics workshop, een korte, maar intensieve schrijversresidentie waarin aanstormende filmcritici de kans krijgen verslag te doen van het filmfestival. Met een kritische blik volgen ze de films in de officiele competitie, om op de website van Photogénie en FFGent hun scherpe meningen neer te pennen. De Young Critics zijn een internationaal gezelschap en schrijven hun artikelen in het Engels. Vandaag Young Critic Debbie Onuoha over 'Zagros'.

Voor het vierde jaar op een rij organiseert filmtijdschrift Photogénie samen met Film Fest Gent de Young Critics workshop, een korte, maar intensieve schrijversresidentie waarin aanstormende filmcritici de kans krijgen verslag te doen van het filmfestival. Met een kritische blik volgen ze de films in de officiele competitie, om op de website van Photogénie en FFGent hun scherpe meningen neer te pennen. De Young Critics zijn een internationaal gezelschap en schrijven hun artikelen in het Engels. Vandaag Young Critic Cláudio Alves over 'The Killing of a Sacred Deer'.

Thelma (Joachim Trier, 2017) flits between fantasticality and raw reality so that it is never quite apparent what actually happens and what, instead, has just been a figment of the imagination.

From a group of young boys either diving, swimming or lankily getting out of a Romanian Olympic swimming pool, our eyes are guided towards a window from where their adult guardians are watching the events. The slowly decreasing distance between the camera and its subject invites the gaze of the viewer to wander and decide whom of these observers to observe. The symmetrical composition, the architectural lines and the presence of a standing male body at the very center of it invite us to choose a specific human point of focus, but an almost imperceptible move to the right reveals the actual protagonist of the story that will unfold over the next 93 minutes. This elegant misdirection of the audience’s gaze is how The Fixer (Adrian Sitaru, 2016) starts. Unfortunately, this also represents a moment of cinematographic sensitivity that is missing elsewhere.

The way in which Kohei Igarashi and Damien Manivel’s 'La Nuit où j’ai nagé' (2017) – their first collaboration – inhabits the open spaces in Japan’s region of Aomori, resembles the act of shaking a snow globe. With a circular narrative that spans the course of a full day and a rigid symmetrical composition, snow falls and the world feels at rest, stopped in time and open to contemplation. Framed as a display of an adult’s perception of a 6 year-old boy and his interaction with his surroundings, the tenderness that envelops the motivations of the exercise nods to Yasijurô Ozu’s 'Good Morning’s treatment of childhood’s gleeful transparency even though it does so in 78 minutes and without resorting to dialogue. This is a self-contained world of wonder, still in all its movement.

“Burying the lede” is an allegation usually leveled at journalists, but it could be reasonably applied to the one Iranian film that came to Cannes this year (and took home the Un Certain Regard prize). Neither the protagonist nor his situation at hand is clear for a significant portion of 'A Man of Integrity'. The opening scene relays this in a self-reflexive gesture: the characters are moving through a dimly-lit house seeking something as hidden away as this movie’s themes or even setting. Watermelons, as the stash turns out to contain, thus manage to become key players in the gray, autumnal universe within which this film drifts.

Father and son step off a train and the entire town is thrown into frenzy. From this basic premise, Ferenc Török’s '1945' (2017) evokes a full range of collective guilt in post-Holocaust Hungary.