Vedo rosso (I See Red)

Het scherm is gevuld met een pulserend rood dat slechts enkele momenten onderbroken wordt door de verschijning van een oog. De bijna paradoxale keuze om het drama van huiselijk geweld aan te snijden via een negatie van beelden suggereert de “onmogelijkheid’ om dit verhaal te vertellen. De ogen die vluchtig verschijnen komen uit videoportretten van vrouwelijke Syrische vluchtelingen die Paci filmde in Beiroet in 2018. De narratieve structuur wordt gevormd door een originele tekst geschreven en uitgevoerd door toneelschrijfster en actrice Daria Deflorian. Vedo rosso is een polyfonische compositie voor kleur en stem die de drie narratieve lijnen van isolatie, dwang en negatie met elkaar verweeft en zowel ruimtelijke als interne (fysieke, psychologische, individuele en collectieve) beperkingen en het verlangen om die te overstijgen, onderzoekt. (Leonardo Bigazzi)

In opdracht van en geproduceerd door in between art films voor het project Mascarilla 19 - Codes of Domestic Violence