The Clock, or: 89 Minutes of “Free Time”

Een programma samengesteld door Alexander Horwath.

Dit programma is een enigszins surrealistische — of kinderlijke — poging een verhaal van de 20ste eeuw te vertellen. Op een meer ernstige manier houdt het verband met drie verschillende noties van filmische temporaliteit. Het spreekt over ontspanning of “vrije” tijd — de sfeer waar het bioscoopbezoek doorgaans toe wordt gerekend. Het richt zich ook tot “de tijd van film” — een vorig tijdperk van nieuwe opvattingen van geschiedenis en herinnering die nu in sneltempo onbeduidender worden. Tot slot viert het de “filmtijd” die ons tijdens een projectie gevangenhoudt voor de bepaalde duur van een film en die onherroepelijk voorbij - gaat aan een specifieke snelheid van X beelden per seconde.

Film als klok. De metafoor dook vaak op naar aanleiding van de meest besproken non-film van het laatste decennium, Christian Marclay’s The Clock (2011). In tegenstelling tot dat werk staan de films in dit programma wel in relatie tot het leven: ze eindigen. Maar vooraleer ze dat doen, stralen ze waanzin, mysterie en vreugde uit aan een tempo van 16, 18 of 24 keer per seconde.

Een andere manier om deze filmselectie te bekijken is door de ogen van Amos Vogel. Ik hoop dat dit programma ook een eerbetoon kan zijn aan Amos, die geboren werd in Wenen in 1921 en overleed in New York in 2012. Een van zijn vele verwezenlijkingen voor de filmcultuur was een nieuwe aanpak om verschillende films samen te plaatsen in een avondprogramma, bevrijd van hun traditionele groepering per tijdperk, genre of stijl. Bovendien is de Weense amateurfilm die hier vertoond wordt, Ha.Wei. March 14, 1938, een document van het historische moment waarop de 17-jarige Amos Vogelbaum een banneling werd. (Alexander Horwath)

In aanwezigheid van Alexander Horwath

Met steun van het Österreichisches Kulturforum Brüssel
Met speciale dank aan het Oostenrijks Filmmuseum