09 20 okt. '24

Classics FFG2022: Shin Su-won ('Madonna')

Madonna
Nieuws Verdieping 14 okt. 2022
Het is een smet op de Koreaanse cinema dat er heel weinig vrouwelijke regisseurs aan het werk zijn en nog veel minder vrouwelijke regisseurs die ook in het buitenland enige bekendheid hebben. Een van de weinige uitzonderingen is Shin Su-won. Op haar 34e besloot ze te stoppen met haar baan als lerares om films te regisseren. Haar kortfilm Circle Line won op het filmfestival van Cannes in 2012 de Canal+prijs voor beste kortfilm. Sindsdien schreef en regisseerde ze een half dozijn lange speelfilms.

Vertoningen

door Patrick Duynslaegher

Reinbou (2010)

Shins speelfilmdebuut vertelt over een getrouwde moeder en huishoudster die haar eerste film als regisseur voorbereidt.

Pluto/Myeong-wang-song (2012)

Pluto is een thriller die de competitieve natuur van het Koreaanse opvoedingssysteem exploreert. Het is het verhaal van wat de seniors van een elite middelbare school bereid zijn te verduren om toegang te krijgen tot prestigieuze universiteiten en stelt de vraag wat een onschuldige jongen in een monster kan veranderen. June, een transfer student in de elite school is de wanhoop nabij als hij de resultaten ziet van de eerste examens. Op een dag ontdekt hij dat een raadselachtig kliekje van medestudenten geheime notitieboeken delen met belangrijke informatie over de examens. Hij smeekt de leden van de geheime kring om hem ook toe te laten. Ze leggen hem een aantal extreme missies op om zijn toelating tot het clubje te bekomen.

Madonna (2015)

Toch bewonderenswaardig hoe de Koreanen thrillers weten te maken die het plezier dat je aan dit genre beleeft, paren aan messcherpe maatschappijkritiek. Zo is ook deze briljant geregisseerde medische thriller een virulente aanklacht tegen het totalitair militarisme van de Koreaanse samenleving en van een wereld waarin arrogante bedrijfsleiders een soort nieuwe helden zijn geworden en waar de ziekenzorg de klassenverschillen ten top worden gedreven, zoals hospitaalkamers vol luxe en antiek meubilair.

Madonna 2

In het eerste deel van de film volgen we de bangelijke belevenissen van Hye-Rim, een verpleegster die op de VIP-afdeling een oude miljardair verzorgt die na een beroerte als een plant in leven wordt gehouden. Hij is ook eigenaar van het exclusieve ziekenhuis en heeft regelmatig een nieuw hart nodig. Zijn zoon houdt hem uit puur winstbejag kunstmatig in leven (als de oude man het loodje legt, gaat zijn hele nalatenschap naar caritatieve organisaties) en heeft nu in een comateuze zwangere prostituee een nieuwe donor gevonden.

Hye-Rim probeert koste wat het kost de baby te redden en de machinaties te ontmaskeren. In het tweede deel van deze verrassend opgebouwde film wisselt het vertelperspectief en wordt in flashback de lijdensweg gereconstrueerd van de prostituee, bijgenaamd Madonna.

Regisseuse Shin Su-Won laat in haar derde lange speelfilm de rauwe onderwereld waarin Madonna door een reeks tegenslagen verzeild geraakte contrasteren met de glimmende en lege luxe van de nieuwe rijken. Zoals ze ook de onschuldige schoonheid van de actrice Seo Young-Hee die de heldhaftige verpleegster speelt optimaal in de verf zet tegenover de verdorvenheid en kille berekendheid van de heersende elite.

Glass Garden (2017)

De heldin van deze ecologische post-new age fabel is een kreupele laborante (Moon Geun-young) die kritiek heeft op de wetenschap die koopwaar en geldaffaire is geworden. Haar vriend steelt haar ontdekking, haar professor en minnaar verandert van partner zoals hij van pseudo-onderzoek verandert al naar gelang de financiële belangen van zijn mecenas.

Light for the Youth (2019)

Se-yeon, manager in een call center, trotseert een professionele crisis wanneer haar 19-jarige stagiaire June verdwijnt. Mi-rae die als intern werkte, heeft een laatste job-interview waarin ze faalt. En Se-yeon ontvangt een verdachte video van June.

Omaju (2021)

Een werkloze vrouwelijke filmmaker krijgt een aanbod om een film te restaureren die de strijd onthult van vrouwelijke filmmakers in Korea.

Patrick Duynslaegher

Patrick Duynslaegher

Van 1972 tot 2011 was Patrick Duynslaegher filmcriticus voor Knack magazine, waar hij van 2001 tot 2011 hoofdredacteur was. Van 2011 tot 2018 was hij artistiek directeur van Film Fest Gent. Hij schreef onder meer voor Sight & Sound, the International Film Guide, Variety en Vrij Nederland. Hij is de auteur van vier boeken, een over André Delvaux’s ‘Woman in a Twilight Garden’, een verzameling reviews, een overzicht van 100 jaar cinema in reviews en een kritische studie over het werk van Martin Scorsese.

Tags

Classics

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van nieuws over het festival, de films en de filmmakers, en onze activiteiten doorheen het jaar?