Remparts d'Argile (Ramparts of Clay)

“Remparts d'Argile” is een eerste film van een tot nu toe vrijwel onbekend regisseur Bertucelli genaamd.
Wat deze kineast hier met eenvoudige, maar tegelijkertijd met virtuoos kamerawerk weergeeft, is een unieke wereld die ons praktisch onbekend is, nl. het leven in de woestijn, de Sahara in dit geval. De hitte, de ruwheid, het minuskule, het grootse en onzegbaar schone heeft Bertucelli weten vast te leggen in onvergetelijke beelden.

De film toont ons het leven in een bijna verwaaid woestijndorp in Tunesië, waar een vrouw die niet tot de gemeenschap behoort, tot slavernij wordt gedwongen, haar kans te pakken neemt, wanneer er zich in deze gemeenschap alle vreemde situaties voordoen.
“Remparts d'Argile" is vooral geen folklorische of dokumentaire film zoals men misschien de indruk zou kunnen hebben. Bertucelli heeft zich sterk hiertegen afgezet. Zelf half Tunesiër- half Frans heeft hij zich kunnen opstellen zowel als buitenstaander en als insider ten aanzien van datgene hij verfilmde.

Om zijn eigen woorden te gebruiken: "Ik heb een film willen maken die een wereld toont, die wij bijna niet meer voor mogelijk kunnen houden." De wereld van de pracht, de kleur, de stilte, de wreedheid van de Sahara en de beschouwing die eruit gegroeid is. Een beschouwing die er nog steeds is, maar waar alles 'ogenschijnlijk' heeft stil gestaan. Maar helaas, dit is maar ogenschijnlijk en bedrog. Ook hier in deze kleine minuskule en broze samenleving, heeft het kolonialisme haar stempel gezet, maar wat erger is, ook reeds het neokolonialisme probeert hier zijn macht weer te veroveren, wat duidelijk uit de film blijkt als een plaatselijke staking bloedig en wreed wordt onderdrukt. Het in feite zeer simpele verhaal van de film, speelt zich af tegen deze achtergrond.