Eternity and a Day (Mia aioniotita kai mia mera)

Met dit elegische meesterwerk won Angelopoulos in 1998 dan toch eindelijk zijn zuurverdiende Gouden Palm, die in de jaren daarvoor al werd ingepalmd door non-en halftalenten als Kusturica, Joffé en Bille August. De regisseur toont de laatste ‘vrije’ dag in het leven van een ten dode opgeschreven schrijver (Bruno Ganz) die zich de volgende dag in het ziekenhuis moet melden. Hij mijmert over het verleden, ontmoet in een regenachtig Thessaloniki een Albanees jongetje en helpt de kleine vluchteling de grens over te steken. Angelopoulos’ meest toegankelijke film sinds Landscape in the Mist behandelt alle thema’s en obsessies die zijn werk doorkruisen: ballingschap, het verlies van taal en land, de confrontatie met de eigen sterfelijkheid, de helende kracht van poëzie. Ook zijn complexe mise-en-scène scheert hoge toppen. Het resultaat: ware filmkunst waar je even stil van wordt.