Zero Patience

Deze tekst is weergegeven zoals oorspronkelijk neergeschreven in de festivalbrochure en bevat gedateerde visies op de samenleving, die mogelijk als kwetsend en problematisch ervaren kunnen worden. Als organisatie die inzet op diversiteit en tolerantie in de maatschappij staan wij niet achter de visies in onderstaande tekst. Het weergeven van de oorspronkelijke teksten kadert in de bredere archiefvisie van Film Fest Gent die de geschiedenis van het festival authentiek tracht weer te geven. Heb je een vraag of melding voor onze redactie? Mail dan naar info@filmfestival.be.

Zero Patience is een excentrieke, maar heel amusante musical rond AIDS met invloeden van Bertolt Brecht, Busby Berkelcy, Michel Foucault en Barbra Streisand. Alles draait rond de "nulpatiënt" van wie verondersteld wordt dat hij het HIV-virus introduceerde in Noord-Amerika. In theorie zou dat een Frans-Canadese steward geweest zijn wiens promiscuë levensstijl verantwoordelijk wordt geacht voor het veroorzaken van de ziekte. In de film komt de "nulpatiënt" opnieuw tot leven: zijn geest ontmoet de 170-jaar oude Victoriaanse wetenschapper en seksuoloog Sir Richard Francis Burton die eeuwige roem verkreeg voor zijn fundamenteel onderzoek naar het condoom. Sir Francis Burton werkt nu als preparateur en conservator in het "Museum of Natural History" in Toronto. Momenteel werkt hij aan een tentoonstelling over de "nulpatiënt" voor de "zaal der epidemieën" van het museum. Bedoeling van de tentoonstelling is de bezoekers te waarschuwen voor AIDS en homoseksualiteit. Zijn ontmoeting met de "nulpatiënt" kon dan ook niet beter getimed zijn, alleen verloopt alles niet zoals het zou moeten want de twee worden verliefd op elkaar... Sir Richard Francis Burton ziet zich verplicht zijn mening omtrent de "nulpatiënt" te herzien en hem te beschouwen als "de heroïsche slet aan wie we de safe sex te danken hebben" ...