Trouble in Paradise

Amerika begon na WOI zijn puriteins erfgoed van zich af te schudden en het raakte gefascineerd door en verslaafd aan de Europese high life en dito glamour. De tijd was rijp voor een nieuw type komedie, de 'sophisticated comedy', die zich in Europese hogere kringen afspeelde, een wereld van nep-aristocraten waar frivoliteit en sexuele escapades tot levensstijl werden verheven en men met elkaar dialogeerde in cynische one-liners. De trendsetter in Europa was de Zweed Mauritz Stiller en het prototype zijn schandaal verwekkende Erotikon, maar de onbetwistbare meester werd de Berlijnse-Joodse regisseur Ernst Lubitsch. Trouble in Paradise is de eerste film waarin de visuele subtiliteit van Lubitsch en de verbale finesses van zijn scenarist in perfecte combinatie zijn. 'Baron' Gasten en 'gravin' Lily zijn twee charmante oplichters die elkaar beconcurreren in hetzelfde territorium (Parijs) tot ze de handen in elkaar slaan om rijke erfgename Mme Colet van haar fortuin te beroven. De complicaties ontstaan pas als Gasten verliefd wordt op zijn eertijds slachtoffer ... Van bij de eerste shot - de camera glijdt over een scène in Venetië met op de achtergrond een tenor die 'O Sole Mio' zingt', maar in zijn gondel huisvuil blijkt op te halen - laat de film zijn ritme en cynisme nooit los.