Tikhie stranitsy (Whispering Pages)

De vorm van een donkere wereld - in de beide betekenissen van het woord - laat zich geleidelijk aan zien via trage pano's die alleen onderbroken worden om nieuwe locaties te tonen. We zien gevels van akelige havengebouwen, de onderaardse gewelven van een riolen-netwerk en de miserabele appartementen in een grote woonwijk. Dit is het woongebied van de "de vernederden en gekrenkten" die of zich stilzwijgend hebben teruggetrokken of met veel lawaai hun kostje proberen bijeen te scharrelen door te bedelen of via een leven vol geweld. Het is tevens de plaats waar mensen vechten tegen idiote en arrogante advocaten die hun weinige bezittingen komen opeisen; of de woonplaats voor diegenen die, zoals Raskolnikov, moordenaars worden; of die, zoals de prostituee, Sonya, hun leven geven voor anderen. Maar het is tevens de plaats waar men zich temidden van alle miserie de vraag stelt: is er een God, en wat is "straf en boete"? In de film worden geen namen genoemd en de locaties blijven vaag. Inspiratie werd vooral gezocht bij 19de eeuwse Russische schrijvers als Gogol, Saltykov-Sjtsjedrin, Ostrovskij, Gorki en vooral in Misdaad en Straf van Dostojevski.