The Mediterranean

Na 10 jaar huwelijk en één dochtertje is de relatie tussen Paul en Joan vastgelopen. Nostalgisch klampen ze (en vooral hij) zich vast aan het verleden, de reis naar de Middellandse Zee waar ze samen voor het eerst het geluk vonden. Hun dochtertje is een andere boei. Vooral de man tracht via Sophie met zijn vrouw te kommunikeren. Maar kan hij met zijn dochtertje wel echt om? Op een avond stopt hij haar in bed en hij moet haar een sprookje vertellen. Hij begint: “Once upon a time…”. Maar zijn stem stokt. “Vertel verder” zegt Sophie. Vader begint opnieuw zonder verder te geraken dan”... there was a”. De volgende poging komt hij niet verder dan “Once…”. Verbouwereerd vraagt hij zijn dochter zelf een sprookje te verzinnen en Sophie schudt simpel en eenvoudig een verhaaltje uit de mouw van haar nachthemd. THE MEDITERRANEAN steekt vol zulke scènes van kommunicatie-onmacht. Nascimbene is 33 jaar oud en genoot een Frans-Italiaanse opvoeding. Hij reisde nadien de wereld rond en de idee voor zijn film werd gunstig onthaald door Tom Luddy. Nascimbene zette door, investeerde een beetje zoals Guy Lee Thys, op eigen risiko en haalde zijn slag thuis. Deze puntgave “scènes uit een jong huwelijk” eindigt op de waanzinnige blik van de echtgenoot die totaal geïsoleerd in de illuzie van zijn foto- en filmdroomwereld achterblijft. Het is juist de hobby van dit personage die ook kinematografisch verrassend en sterk dramaturgisch wordt verwerkt door de filmmaker.
THE MEDITERRANEAN is niet alleen naar inhoud maar ook naar de vorm autobiografisch, verklaart de 33-jarige filmmaker Yan Nascimbene. “Minimale” en “Postminimale” schilderijen hebben me 10 jaar in de ban gehouden, en hoewel je de techniek van het schilderen niet direkt kan gebruiken voor kinema, heb ik getracht de estetiek ervan over te dragen op pellikule. Ik was een volslagen amateur wat filmtechniek betrof toen ik begon te draaien, dus moest ik wel intuïtief te werk gaan en was het voor mij zeer belangrijk een persoonlijke stijl uit te dokteren voor de universele relatie- en kommunikatieproblematiek van het gezin uit mijn film.
Die stijl werd uiteraard beperkt door de financiële middelen waarover ik beschikte, maar anderzijds biedt een beperkt budget ongemeen interessante mogelijkheden om anders te werk te gaan dan de koerante filmprodukties.
Zonder overdrijven, durven we te stellen dat deze gloednieuwe film (afgemaakt in april ‘82, à la sauvette voorgesteld te Cannes, waar wij de film ontdekten) een van de ervaringen (zowel naar vorm als naar inhoud) van dit Filmgebeuren wordt. Nascimbene en zijn echtgenote/hoofdaktrice Joan Parazette zullen in Gent de vertoning inleiden. (naar “Film en Televisie”, nr 302).