The Love That Remains (Ástin Sem Eftir Er)

Een hijskraan tilt onceremonieel het dak van een gebouw, slechts een gapende leegte blijft over nadat het atelier van Anna is gesloopt. Het is niet de enige krater die in het leven van de artieste en moeder van drie is geslagen. Ook op persoonlijk vlak worstelt ze met de ineenstorting van haar (t)huis, na de scheiding van echtgenoot Magnús.

Het openingsshot van The Love That Remains geeft meteen prijs hoe Hlynur Pálmason erin slaagt het desintegrerende huwelijk en gezinsleven van zijn protagonisten fijngevoelig te capteren. Meer dan een conventioneel melodrama serveert de IJslandse regisseur in deze slice-of-life dramedy een opeenvolging van vignetten, waarin tedere poëzie, surreële symboliek en zwarte humor de boventoon voeren.

Net als in Pálmasons kortfilm Nest en zijn 19de-eeuwse expeditiedrama Godland speelt het onherroepelijk vervlieden van de tijd een rol in The Love That Remains. Een jaar lang volgen we het gezin van vijf op de voet. Een vogelverschrikker trotseert de seizoenen en de boogschietsessies van de kinderen, vader Magnús worstelt zowel met zijn aan- als afwezigheid in huis post-scheiding, Anna probeert haar huishouden en kunstcarrière (opnieuw) op de rails te krijgen. Net als de prachtige natuurlandschappen, evolueren en transformeren de verhoudingen tussen de gezinsleden doorheen de seizoenen. In de eerste onwennige zomer na de scheiding zindert er nog een erotische spanning tussen Anna en Magnús, later speculeren tienerdochter Ída en tweelingbroertjes Grímur en Þorgils over het seksleven van hun ouders. Of mama en papa nog met elkaar het bed induiken? Vast niet.

Pálmason bekwaamt zich met The Love That Remains verder in atmosferische, introspectieve cinema. Occasionele surreële passages zorgen voor een komische noot, tegelijkertijd visualiseren ze treffend de verwarring en onmacht die opspelen na een scheiding. Het eindresultaat is een gelaagd familieportret dat perfect de balans weet te slaan tussen komisch en complex, met sterke rollen van stand-up comedian Saga Gardarsdóttir, Borg vs. McEnroe-acteur Sverrir Gudnason en Pálmasons eigen kinderen (eerder ook al te zien in Nest en A White, White Day). Pièce de résistance is echter Panda, de familiehond van het gezin die voor zijn acteerprestatie werd beloond met de Palm Dog Award in Cannes.