Sound of Falling (In die Sonne schauen)

Hoeveel verhalen kan een huis in zich dragen vooraleer de voegen barsten? In Sound of Falling delen Alma, Erika, Angelika en Lenka doorheen een eeuw een hoeve in het noorden van Duitsland. Zoals de bewoners komen en gaan, verandert ook de plek mee: de meer ingetogen duistere sfeer van rond de oorlog maakt plaats voor wat meer speelsheid in de jaren 1980 om uit te monden in een hedendaags bohemien minimalisme. Door die transformaties heen, blijft het onuitgesproken leed en de ontgoochelingen van de vier jonge vrouwen er als ingedikte lucht hangen. Die zwaarte wordt door de verschillende generaties gedragen en belichaamd.

De Duitse filmmaker Mascha Schilinski vervlecht de vier periodes associatief in elkaar, waarbij de zintuiglijkheid van de herinnering de narratieve logica van de film bepaalt. Die overgedragen herinneringen en het vertroebelde oude leed maken zich niet altijd kenbaar tot de personages waarin ze huizen: ze zijn een buikgevoel, een intuïtie, een gedeelde blik. De ongrijpbaarheid van dat ontwrichte collectieve geheugen contrasteert Schilinksi op een treffende manier met de alomtegenwoordigheid en lichamelijkheid van de dood.

Het enigmatische karakter van de film wordt versterkt door de dreigende, zoemende geluiden die de beklijvende soundtrack binnendringen en het spookachtige ronddwalen van de camera die als getuige fungeert. Het internationaal bejubelde Sound of Falling gaat niet enkel over kijken, maar ook over (ongewenst) bekeken en onzichtbaar gemaakt worden. In die zin is de ontstaanscontext van de film opmerkelijk: Schilinski en coscenarist Louise Peter begonnen aan het schrijfproces nadat ze een foto uit 1920 vonden waarop drie vrouwen van verschillende generaties recht in de camera kijken, wat voor die tijd nogal ongebruikelijk was. Schilinski en cinematograaf Fabian Gamper lieten zich voorts inspireren door het oeuvre van de Amerikaanse fotografe Francesca Woodman, bekend om haar wazige, droomachtige (zelf)portretten van een etherische kwaliteit. Dat aspect roept ook Sofia Coppola’s Virgin Suicides (1999) en The Beguiled (2017) op, al vertrekt Schilinski van een meer zintuigelijk gedreven portret van geïsoleerde jonge vrouwen. Sound of Falling was de grote verrassing van het afgelopen filmfestival van Cannes, met de Juryprijs en een nominatie als Duitse Oscarinzending als bekrachtiging.