Réjeanne Padovani

Het centrale gegeven van de film is de opening van een nieuwe snelweg. De film begint met een intiem dineetje van de aannemer, de burgemeester, de minister en hun vrouwen ter gelegenheid van de voltooiing van de weg. Beneden kan het personeel zich vermaken. Om een cultureel tintje aan het avondje te geven zingt één van de genodigde dames, de vroegere
maîtresse van de aannemer, een opera-aria, hetgeen met innige overgave gesavoureerd wordt door de aanwezigen, ofwel wordt dit gepretendeerd en ook het personeel komt in de gang luisteren.
Wanneer de aannemer zich de volgende dag, nadat het lint door de minister is doorgeknipt, met zijn nieuwe maitresse als eerste over de snelweg laat rijden, hoort men opnieuw de aria uit de opera. Ze kijken links en rechts uit het raampje en zien de verkrotte huizen en woonblokken die aan de snelweg grenzen. Op dat moment komen alle elementen van de film bij elkaar en
ontstaat er een mooie reeks: bourgeoisie - burgerlijke kunst - onderdrukking - opera (als toppunt van burgerlijke kunst) als esthetisering van de onderdrukking en als onderdrukking an sich.
- De Volkskrant 22/6/73