Ormens väg på halleberget (The Serpent's Way)

Bo Widerberg is na Bergman ongetwijfeld Zwedens bekendste filmregisseur. Zijn films zijn veelal meer sociaal geïnspireerd en de psychologie van zijn personages is doorgaans minder individueel. In Ormens Vaeg pa Halleberget gaat hij de zuiver naturalistische toer op met figuren die vrijwel geheel gedetermineerd zijn door hun klasse en hun milieu.
Geïnspireerd op de roman van Torgny Lindgren vertelt de film het droevige en eentonige verhaal van een straatarm gezin dat generatie na generatie wordt uitgezogen door de plaatselijke middenstander-huiseigenaar. Karl Orssa, een wat zielige en bloedeloze figuur die zijn saaie leven doorbrengt met de winkel en het «innen» van de huur bij Teah, die ondertussen een volwassen vrouw is geworden. De kinderen die hij bij haar verwekt erkent hij niet, en hij verzwaart bijgevolg haar lot doordat zij ook nog zijn kinderen moet grootbrengen.
Zo gaat dat jaren door, tot zijzelf te oud en ziekelijk geworden is en haar dochter Eva oud genoeg geworden is om «de huur te betalen» (Eva is overigens, als dochter van Ol Karsla zijn eigen halfzuster).De weg van de slang naar de helleberg is een film over uitbuiting, uitzichtloosheid en mensen die elk in hun situatie aankijken tegen hun onvermogen hun levenslot te veranderen. Widerberg benadrukte de onveranderbaarheid door bewust het verhaal in eentonige en repetitieve zin in beeld te brengen, met Karl Orssa die steevast op het bankje naast de deur gaat zitten en daat zielloos voor zich uit zit te kijken tot de kinderen uit de buurt zijn, zodat hij zijn lusten kan botvieren . Het effect blijft niet uit : gaandeweg krijg je als toeschouwer een wrevelig gevoel over de schijnbare gelatenheid waarmee het leven door de personages geleefd werd. Hun gebrek aan opstandigheid, stimuleert de toeschouwer tot opstandigheid (wp )