Native Land

NATIVE LAND wordt beschouwd als één van de grote Amerikaanse dokumentaire klassiekers. Gebaseerd op de onthullingen van een onderzoekscommissie van de Amerikaanse senaat, het "La Follette Senate Civil Liberties Committee" en Leo Hubermans boek "The Labor Spy Racket", beschrijft de film de uitbouw van de Amerikaanse unions in de dertiger jaren. De vakbonden hadden met zware tegenkanting af te rekenen: FBI-spionnen die de arbeidersbeweging infiltreerden, het optreden van gewapende provokateurs…

NATIVE LAND heeft qua struktuur een bijzondere vorm. Soms loopt men voorop de tijd, dan gaat men weer terug in de chronologie, bij het volgen van cruciale momenten in het leven van de individuele personages: Een boer wordt neergeschoten, een vakbondsman wordt gedood, zwarte en blanke landarbeiders worden uit een kerk gejaagd, een "stille" mengt zich onder vakbondsleden. Deze evenementen, die door middel van een soort gedramatiseerde dokumentaire worden geëvokeerd, kunnen niet op zichzelf begrepen worden. De scènes worden in een ruimer geheel geplaatst: het recht op vrije organisatie, de vrijheid van spreken. Het voorwoord van NATIVE LAND is in dat verband duidelijk: "This is the story of the struggle for liberty in our time". Dat belet niet dat sommige afzonderlijke fragmenten bijzonder boeiend zijn. De lugubere scène van een nachtelijke Ku-Klux-Klan bijeenkomst is zonder meer indrukwekkend. Een ander bekend fragment is dat van de aankomst van de eerste nazi-gezant in Amerika. Deze sekwens, geleend uit een "America Today" filmjoernaaI van "The Film and Photo League", toont het brutale politieoptreden tegenover de vele demonstranten die de intocht van de gezant wilden verhinderen. De beeldenreeksen worden nog ondersteund door het kommentaar van Paul Robeson, die het geheel een krachtig elan geeft.

Paul Strand en Leo Hurwitz hebben drie jaar aan NATIVE LAND gewerkt, van 1938 tot 1941, in bijzonder moeilijke omstandigheden. Zij realiseerden de prent voor rekening van de mede door hen opgerichte, onafhankelijke produktiemaatschappij Frontier Films, welke over ontoereikende fondsen beschikte om zo'n projekt aan te kunnen. Een bijkomende moeilijkheid was dat de prent gedeeltelijk tijdens de oorlogsperiode moest gemonteerd worden. Van distributie in de V.S. was helemaal geen sprake. Op het moment van de definitieve release, 1942, was de V.S. in volle oorlog (december 1941, Pearl Harbour). Men had andere zorgen dan een prent te bekijken die op een moedige en openlijke wijze fascistische praktijken in Amerika zelf openbaarde…

LEO HURWITZ- EEN ONAFHANKELIJK KINEAST
Leo Hurwitz werd in 1909 in New York geboren, als jongste in een pas geëmigreerd Russisch gezin. Na studies in Harvard (filosofie en psychologie) kwam hij terecht in het drukke Newyorkse artistiek-kulturele wereldje, waar ook de toen nog vrijwel onbekende Lee Strasberg, Woody Guthrie, Pete Seeger en Lilian Helman deel uitmaakten. Tijdens de Depressiejaren koos Hurwitz resoluut voor de stakende en demonstrerende arbeiders. Twee aspekten zijn kenmerkend voor Hurwitz' oeuvre: enerzijds een direkte solidariteit door het filmen van demonstraties met de man in de straat, anderzijds een zucht naar esthetiek (zie de realisatie van een reeks "kunstfilms" in de jaren '60). Een dubbele aandacht die ook het werk van de toenmalig collega's-dokumentaristen kenmerkt, bijvoorbeeld bij zijn vriend Joris Ivens (het experimentele REGEN, '29 tegenover MISRE AU BORINAGE, '33) en de Belgische filmpionnier Henri Storck (over de schilder DELVAUX, '45 tegenover BORINAGE, '34 en HET HUIS DER ELLENDE '37). Leo Hurwitz is binnen de Amerikaanse filmerij steeds een onafhankelijk kineast geweest en gebleven. Nooit kon hij voor de realisatie van zijn films op serieuze produktiefondsen rekenen, gezien de controversiële thematiek van zijn prenten en de eigenwijze, niet Hollywoodiaanse manier van filmen. Hij richtte tesamen met o.a. Paul Strand een eigen produktiefirma op, Frontier Films, die in haar moeilijk vierjarig bestaan (1938-1942), toch vijf films afleverde: HEART OF SPAIN (over de Amerikaanse medische hulp aan de Republikeinen tijdens de Spaanse burgeroorlog), CHINA STRIKES BACK (met de eerste filmbeelden van Mao), WHITE FLOOD, PEOPLE OF THE CUMBERLAND en NATIVE LAND. Voor Target Films, een kleine produktiefirma, maakte Hurwitz STRANGE VICTORY. Maar verschillende projekten kon hij nooit realiseren, bv. BOUND FOR GLORY, de autobiografie van zijn vriend Woody Guthrie en FREEDOM ROAD, naar het boek van Howard Fast met Paul Robeson in de hoofdrol. Ook zijn recente DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED is een onafhankelijke produktie, de realisatie duurde dan ook acht jaar. Vermelden we nog dat Leo Hurwitz twee 'Direkt Cinema'-films avant-la-lettre heeft afgeleverd: THE YOUNG FIGHTER ('53) en EMERGENCY WARD ('53) met introduktie van vereenvoudigde en draagbare opname-apparatuur. Toen Richard Leacock deze films zag, was de beweging meteen gelanceerd en werd 'Direct Cinema' een echte richting in de Amerikaanse film.