Le lit

Deze film werd speciaal uit het “Belgisch Filmvenster” gedetacheerd omdat hij echt uitsteekt door zijn kwaliteiten. LE LIT is een aangrijpende film over een man die doodgaat van pijn en ziekte. Marion Hänsel laat dit verhaal zich afspelen op een boot aan de Schelde. Een baanbrekende film van bij ons dus, die zoals dat past op dit filmgebeuren vertoond zal worden in aanwezigheid van gans de filmploeg.

Één van de mooiste films die ik dit jaar in Cannes gezien heb, kwam nog wel uit België. De film die ik bedoel draagt de nogal misleidende titel LE LIT en is de eerste lange speelfilm van onze 33-jarige landgenote Marion Hänsel (met reeds verscheidene kortfilms op haar aktief en een internationale teatercarrière), naar de gelijknamige, gedeeltelijk autobiografische roman van de eveneens Belgische Dominique Rolin. In Cannes zei ik het al aan Marion Hänsel: voor mij was LE LIT zowat de meest gewaagde film van het hele festival. “Gewaagd”, gewoon omdat hij rechtstreeks en zonder omwegen de dood tot tema heeft. Of liever: de dood en de liefde, die de dood overstijgt. Wat je in LE LIT ziet en ervaart, behoort tot de uiterste rariteiten in de filmgeschiedenis en ik moet echt terug gaan tot LES DERNIERES FIANCAILLES van Jean-Pierre Lefebvre om me nog zoveel subtiele fijngevoeligheid en zoveel intense levenszindering te herinneren bij de behandeling van dit zo “banale” taboeterna. Een zieke beeldhouwer, zijn liefhebbende tweede echtgenote - maar ook zijn eerste, even tedere vrouw - bereiden zich voor op de dood van de man, maar leven intussen met en voor mekaar. Een verhaal over de kracht van het leven in aanschijn van de dood, over de langzame en moeizame voorbereiding tot een leven zonder “de andere”, over de onlosmakelijke verbondenheid van leven en dood. Een fijnzinnige en moedige film, in een prachtig intimistisch dekor (een bootinterieur ergens op de Schelde) en met een feilloze vertolking. (uit “Film & Televisie” Juli’ 82).