Last Grave at Dimbaza

Deze tekst is weergegeven zoals oorspronkelijk neergeschreven in de festivalbrochure en bevat gedateerde visies op de samenleving, die mogelijk als kwetsend en problematisch ervaren kunnen worden. Als organisatie die inzet op diversiteit en tolerantie in de maatschappij staan wij niet achter de visies in onderstaande tekst. Het weergeven van de oorspronkelijke teksten kadert in de bredere archiefvisie van Film Fest Gent die de geschiedenis van het festival authentiek tracht weer te geven. Heb je een vraag of melding voor onze redactie? Mail dan naar info@filmfestival.be.

Deze film werd klandestien opgenomen tot grote ergernis van de Zuid-Afrikaanse regering achteraf. Het Zuid-Afrikaanse regime verplicht de zwarten in getto’s te leven buiten de stad waar ze werken. Deze barakken herbergden voorheen families (red.). Nu echter heeft de regering beslist dat enkel nog mannen daar mogen wonen. Elke barak bestaat uit verschillende kompartimenten. In elk kompartiment leven achttien mensen. De titel van de film is geïnspireerd door de situatie die heerst in het hergroeperingskamp van Dimbaza in Transkei waar de blanke ekonomie voor de produktie overtollige zwarte Zuid-Afrikanen bijeendrijft. Deze sterven dan hier van ondervoeding: het aantal kinderen die moet sterven per week werd door de statistieken voorzien zodoende worden de graven reeds op voorhand klaargemaakt.