Inflation

Richter: "Onder film versta ik optisch ritme, tot stand gebracht met de middelen van de fototechniek." Richter is speelser dan Ruttmann: in Filmstudie vermengt hij bv. op een bizarre wijze abstracte en naturalistische elementen. Stilaan ontdekt hij ook nieuwere vormen van de montagekunst (die doen denken aan Eisensteins intellectuele en didactische visies). Rennsymphonie, Vormittagsspuk en Inflation zijn zoektochten naar een associatief gecompliceerde filmvorm, zonder ooit de 'absolute' (dus 'experimentele) basis te verloochenen. Rennsymphonie is nog bijna helemaal ritmische opwinding, snelheid, rumoerigheid. Vormittagsspuk zit al vol psychologische en ironische nevenaccenten: een paar bolhoeden bedenken een eigen filmlogica die ook werkelijk van kunstvorm film afhankelijk is; Richter spot door middel van ritmische contracten op een buitengewoon onderhoudende en geestige wijze. In Inflation tenslotte, hoewel nog typisch op visuele anekdotes gebouwd, wordt de psychologische associatie hoofdzaak; meesterlijk in de beknoptheid der uitwerking, suggereert Richter de tragiek der inflatie, door zijn beelden zo aaneen te schakelen, dat geen fragment detoneert in de steeds groeiende beklemming van een rampzalige paniek; de montage heeft feilloze psychologische equivalenten. (Naar Film en Televisie en Menno ter Braaks De absolute film en Simon Kosters Duitsche Filmkunst)