Il decimo clandestino (To Save Nine)

Marcella is een opgewekte boerenvrouw die gezegend werd met een kroost van maar liefst tien kinderen. Op zekere dag sterft haar man, en erger nog misschien, de eigenaar van de boerderij besluit de boel te verkopen. Voor de weduwe zit er niets anders op dan te verhuizen naar Bologna, om daar met de verkoop van streekprodukten de kost te verdienen. Zij trekt, steeds opgewekt, naar de stad op zoek naar een woning. Maar dat zit niet mee : niemand wil haar met zo'n omvangrijke kroost een woning verhuren. Ten slotte neemt ze haar toevlucht tot een leugentje om bestwil en bemachtigt zij een zolder-etage van een groot herenhuis, dat bewoond wordt door een rijk, kinder-loos, echtpaar... Lina Wertmüller, hier overbekend van haar 'Film d'Amore e d'Anarchia' en maker van soms wrange burlesken als 'Pasgualino Settebellezze' heeft met deze 'Decimo Clandestino' een voor haar doen bijzonder ongewone film gemaakt. Het is een 'kleine' film, stellig gemaakt met het oog op de televisie en van een ongebruikelijke vrolijkheid. Marcella is een vrolijke natuur: geen tegenslag kan haar klein krijgen en haar omgang met de bende kinderen is bijna aanstekelijk - hoewel sommigen er zich bij de vertoning op het jongste festival van Cannes net zo goed aan ergerden. Maar wie het spel wil meespelen en wie kan genieten van Marcella's omgang met de kinderen krijgt hier beslist een prettige filmavond. Wertmüller zorgt trouwens voor de gepaste diepgang in haar schijnbaar onbezorgd verhaal via de figuur van de 'signora' - perfecte typecasting van Dominique Sanda. En ten slotte: je kunt genieten van de Italianen, komisch, praatgraag en bij momenten onweerstaanbaar. Een aangename, onbezorgde film om gewoon van te houden.(wp. vrij naar persmap)