De Zeven Hoofdzonden

24 jaar geleden sloot Faust een contract met de duivel (Beelzebub) waarin hij, in ruil voor een aardse periode met alle macht en rijkdom die hij zich maar kon wensen, zijn ziel verkocht. Bovendien mocht hij uit het gevolg van de duivel een dienaar kiezen : dat werd Mefistofeles. Als de film begint lopen de 24 aardse jaren bijna ten einde en moet Faust zich voorbereiden op het inlossen van zijn aandeel in de overeenkomst. Maar eer Faust in de helleput zal verdwijnen, wil Beelzebub weten wat Faust in die 24 jaar heeft gedaan. Kleine, plaatsvervangend assistent van Beelzebub, wijst op de kleine lettertjes in het contract over Mefisto: zijn die wel strikt nageleefd? Of is er tussen Faust en Mefisto een relatie ontstaan die verder gaat dan het contract toe stond?

Faust weigert op deze beschuldiging te antwoorden en beveelt Mefisto, die tot op het laatste moment zijn dienaar is, zijn mond te houden. Maar dan roept Kleine getuigen op om zijn aanklacht tegen Mefisto en Faust te bewijzen: de zeven hoofdzonden, (Hoogmoed, Luiheid, Hebzucht, Vraatzucht, Jaloezie, Woede en Wellust) waarvan hij beweert dat ze als kinderen zijn ontstaan uit de relatie tussen faust en Mefisto. Als deze kinderen erkennen dat Faust en Mefisto hun ouders zijn, dan is het bewijs van hun onwettige relatie geleverd.