Codice privato (Secret access)

"Haar minnaar heeft haar verlaten. Zij probeert de begrijpen waarom. Via zijn computer ontraadselt zij de hartverscheurende waarheid en stippelt zij haar wraak uit." Dat is de synopsis op de persmap. En meer màg je eigenlijk niet vertellen over deze vreemde, zwijgzame en soms raadselachtige interieurfilm van Francesco Maselli met Ornella Muti in een knappe solo-rol. De reacties waren heel uiteenlopend, met een overwicht aan negatieve. Ten onrechte, want door alle raadsels heen ontwaar je, mits je aandachtig blijft, een rode draad én een revelerend einde. Voorts is deze film een prachtige visuele interieur-studie-met-personage. Het verbluffend mooie interieur wordt door de camera in al zijn details ontdekt en, wat meer is, relevant gemaakt in het kader van het verhaal. En er is natuurlijk de computer -een woordeloos beeld-personage dat zijn geheimen langzaam en met tegenzin prijs geeft. Ornella Muti bewijst met deze solorol dat zij heel wat aankan: hoewel sterk emotioneel geladen als personage straalt zij afstand uit en behoedt zij de kijker van irrelevante identificatie. Een intieme, moeilijke film die soms het geduld van de kijker op de proef stelt, maar die dat geduld beloont. Maselli zelf bekent in zijn 'intentieverklaring' dat zijn oorspronkelijke script tijdens het draaien én tijdens de montage drastisch gewijzigd werd, omdat hij gaandeweg meegesleept werd door het verhaal en het plezier van het vertellen zelf. Voorts hoedt hij er zich voor de film zelf in één bepaalde betekenis te duiden. Liever laat hij het aan de kijker over. En hij besluit ietwat ironisch: de film mocht "Studie voor Camera en Dolly" heten... (wp)