Andy Warhol's Blue movie

Blue Movie is de beruchte undergroundfilm van Andy WARHOL - niet te verwarren met de gelijknamige voyeurs-film van Wim Verstappen, die enkel Warhols titel plagieerde maar niet de rest - en is verwant met TRASH die later door zijn assistent Morissey werd gemaakt.

Deze film gespeeld door twee van Warhols superstars, Viva en Louis Waldon, toont ons de ledigheid van de Hollywoodse matras. Maar naast deze ledigheid komt de zinnelijkheid wel op het eerste plan. De film geeft een dag uit het leven van deze twee superstars waarbij het hoogtepunt wel gevormd wordt door de prachtige en zeer langzaam voorbereide kopulatiescène tus- sen Viva en Louis en waarbij bepaald niet met doekjes wordt gefilmd. "Recht voor de raapfilmerij" zoals dat heet.

Er heerst in de film een voortdurend spanningsveld tussen realiteit en fiktie; de film is zowel een authentiek dokument over een bepaalde levenstijl als een opgezet spel; zowel een oprechte bekentenis van de akteurs over hun leven als arrangement.
BLUE MOVIE is kameravoyeurisme, zoals de andere films van Warhol ontstond BLUE MOVIE in de kamera zelf; Warhol verwerpt montage en knipt al evenmin over- of onderbelichte beelgen er van tussen uit. Warhol konfronteert de toeschouwer met de ware aard van het film-medium.

Ondervraagd over BLUE MOVIE verklaarde Warhol het volgende: "De titel BLUE MOVIE verwijst naar de uitdrukking "blue material" die wij gemeenzaam gebruiken om pornografische filmbeelden mee aan te duiden. De term BLUE MOVIE is dus niets anders dan synoniem voor pornofilm, aangebrande film. Wat met de sexualiteit in mijn film, zult U zich afvragen, is de sex in BLUE MOVIE het thema dan wel de inhoud van de film? Is de sex onbelangrijk, sekundair? Is hij slechts een voorwendsel waarop de film zijn sukses steunt? Die hem beroemd maakt? Het sexuele in mijn films is zoals de sexualiteit in de werkelijkheid. We merken dat de mensen niet kunnen omgaan met sexualiteit en erotiek, met sensualiteit en tederheid. Onmacht en onkunde komen overal tot uiting. Relaties met je medemensen berusten op sympatie, die niets anders is dan een vorm van liefde of erotische aantrekking. En omdat we die gevoelens niet genoeg kennen en omdat we geleerd hebben ze te onderdrukken is onze omgang met onze medemensen altijd zo moeilijk en krampachtig. Daarom zullen de toeschouwers het soms moeilijk hebben met deze film, maar af en toe zullen ze erin slagen hun relatievormen te verruimen, misschien slechts een enkel momentje. Dank zij de sexualiteit in mijn BLUE MOVIE kan de toeschouwer deze ervaring meemaken; ze zullen hem een euforisch gevoel geven omtrent zijn mogelijkheden tot kommunikatie met de medemens.”