You Have to Come and See It (Tenéis que venir a verla)

"Je moet eens langskomen om het te zien." Dat vertelt Susana over haar nieuwe woonst op het platteland aan het koppel waarmee ze vaak optrok toen ze nog in Madrid woonde. De stedelingen Elena en Daniel reageren niet meteen happig op dat voorstel. "Het is maar een halfuurtje met de trein", opperen Susana en haar vriend Guillermo. Uiteindelijk binden ze in, om later in bed de dwingende toon van Susana grappend te interpreteren als een waarschuwing om niet als hen te worden. Een half jaar later nemen ze de trein van Madrid naar hun bevriend koppel. Daar aangekomen krijgen ze een rondleiding door het huis. Deze simpele gebeurtenissen – een nostalgisch gesprek in de stad en een huisbezoek op het platteland – zijn voor Jonás Trueba genoeg om een sfeervolle praatfilm te maken die even melancholisch is als een Woody Allen-film en even meanderend als een van Éric Rohmer.