Tuhlaajapoika (The Prodigal Son)

Esa, zopas uit de gevangenis ontslagen, is zo ver van de wereld vervreemd, dat hij aan het leven geen eisen meer stelt Achter tralies heeft hij een teruggetrokken leven moeten leiden en in vrijheid wordt hij uit louter apathie de lakei van de behoeften en lusten van anderen. De nieuwe vrijheid is voor hem dat hij de fysieke gevangenis heeft omgeruild voor een psychische dwangbuis, Om te overleven laat Esa zich betalen om mensen te slaan. Op een dag krijgt hij het bezoek van een psychiater, die om zijn bijzondere diensten verzoekt. Esa gaat akkoord om de masochistische psychiater te pijnigen, maar het duurt niet lang of hij wordt de slaaf van diens demonische wilskracht. Tussen de twee mannen ontwikkelt zich een complexe vader-zoon relatie, waaruit geen van beiden zich kan losmaken. De verloren zoon is een pijnlijk, huivering­wekkend verhaal, dat lijkt op de nacht­merrie van een paranoïcus, maar Aalto­nen vertelt het allemaal met een lakonieke humor. De film beweegt zich tussen zwar­te komedie, psychologisch drama, absur­de farce en aangrijpende horrorfilm. Hoe­wel thema's als homosexualiteit en sado­masochisme worden aangeraakt, zijn dat niet de hoofdthema's van de film. Het zijn slechts middelen om de mechanismen van het geweld, de onderwerping en de ge­bondenheid duidelijk te maken. In feite worden in De verloren zoon dezelfde the­ma's behandeld als in Cronenbergs The Naked Lunch.