Théâtre de Monsieur & Madame Kabal

Deze film is - na een betrekkelijke lange karriëre van kortfilmer met schitterende hoogtepunten zoals RENAISSANCE - de eerste langspeelfilm van de in Frankrijk levende Pool Walerian Borowczyck. Het is een-tekenfilm voor volwassenen. Het betreft een naturalistische karikatuur van de belevenissen van een koppel, gekruid met enkele symbolen van het leven. Het is een film bijna als een droom: hij is trouwens een zuiver produkt van de auteur, zoals deze hem gedacht heeft, want het is een rechtstreeks rezultaat van wat Boro inspireerde. Men weet nooit wat er de bovenhand heeft in deze film: het irreële of het realistische: het is allemaal vermengd. De grondslag van het hele werk is duidelijk de drievuldige basis kabaal-Kabal-kannibal. Openend met de· bruiloftsmarch van Mendelsohn, wordt de kijker in een Italiaanse teater geleid, waar hij kan getigen - de voyeur kan worden - van wat Meneer Kabal allemaal uitspookt. Zoals gezegd; betreft het de geschiedenis van een koppel. De toeschouwer wordt betrokken in diens intimiteit. Het is een ware nachtmerrie: de vrouw is een monster, geschapen alleen om haar man te tiranizeren. Zij vertegenwoordigt "het Kwaad" in deze wereld. Toch blijft er in de film een suggestie dat de vrouw in werkelijkheid niet zo is. Ze is zo in huis, in dat dekor, in die intimiteit en dat labyrinth. "Het leven is geen mirakel, maar een moeilijk te houden evenwicht, een eeuwige overwinning op de dood. (Nicole Zand)

Deze film is de openbaring van een groot talent. Dat is nadien alleszins bewezen met GOTO L’ ILE D’AMOUR, BLANCHE, en zelfs met CONTES IMMORAUX, LA BETE of HISTOIRE D’UN PECHE. De film is voor het eerste vertoond op het Festival van Cannes '67 en de wereldpers was zeer enthoesiast. Het is een raadsel waarom de film niet uitgekomen is. De reden zal misschien wel verband houden met war Guy Allombert toen schreef: LE THEATRE DE MONSIEUR ET MADAME KABAL is een harde, onkomfortabele film waar de zwarte humor een bittere lach verwekt.