The Last Wave

Australië is een land ver van ons warme Westen vandaan. Als filmland is het praktisch onbekend bij ons. Wie echter jaarlijk naar Cannes gaat, weet beter: elk jaar zijn de Australiërs daar met man en macht in de weer om ons te overtuigen dat ook daar films gemaakt worden. Dit jaar zaten zij in de officiële kompetitie met THE CHANT OF JIMMY BLACKSMITH. Toch verwierf er hier één Australisch kineast roem: met PICNIC AT HANGING ROCK, namelijk Peter Weir, de maker van onderhavige LAST WAVE. De pas 34-jarige Peter Weir is een groot talent, van wiens hoekig gezicht de energie zo valt af te lezen en uit wiens woorden een grote dosis nuchter gezond verstand blijkt, is geobsedeerd door de geheimen die achter het zichtbaar onschuldige aanschijn der dingen (in casu een landschap, een dorp, een groep zwarte Australische oorspronkelijke bewoners (red.), een blanke klasgemeenschap, een wolkenloze hemel, een golvende zee) schuil kunnen gaan. Via de konfrontatie van een blank advokatengezin ergens in de buurt van Sydney met een groep inboorlingen weet Peter Weir uiteindelijk te komen tot een beangstigend vizioen dat misschien niet alleen de ondergang van Australië voorspelt, maar van de hele mensheid. Net zoals in PICNIC IN HANGING ROCK is THE LAST WAVE een prachtig gemaakte fascinerende en bevreemdende prent.

Het betreft een advokaat die een groep oorspronkelijke bewoners (red.) moet verdedigen tegen een beschuldiging van moord die op het eerste gezicht nogal banaal is. Een van die bewoners is echter reeds verschenen in de droom van de advokaat. Hij hield er hem een merkwaardig geslijpte steen voor. Door deze droom geraakt de advokaat over zijn toeren en beseft dat het mysterieuze van zijn droom ook af en toe een beangstigend gestalte krijgt in de ... realiteit. Op den duur geraakt gans zijn gezin langzaam maar zeker
betrokken in een beangstigende periode van mysterieuze invloeden die ook bepaalde onaangename jeugdherinneringen doen heropleven. Zo leert onze advokaat dat er lang geleden, ten tijde van de oorspronkelijke bewoners (red.) een andere blanke beschaving zich in Australië gevestigd heeft. Er bestaan daar nog sporen van in de ondergrond van Sydney en langzaam maar zeker verneemt
hij in zijn kontakten met de huidige oorspronkelijke bewoners (red.) dat de toekomst onheilspellend is. Vluchtend uit de riolleringen van Sydney rent hij weg en komt aan op het strand van Sydney, waar de golven dreigend naar voren klotsen en ergens doen denken aan een nieuwe vernietiging van het blanke imperium in Australië … .