Shetika me ton Vasili... (About Vassilis)

Stavros Tsiolis bewandelde heel wat wegen voor hij zichzelf als een bijzonder type filmmaker kon bevestigen. Zijn lange en succesvolle carrière in de commerciële cinema werd onderbroken door ernstige psychologische conflicten en bij zijn te­rugkeer naar de film was hij niet meer dezelfde. Zijn eerste film uit deze nieuwe periode was Na zo'n lange afwezigheid. Daarmee zette hij de toonaard die ook voor Schetika geldig is: ingetogen, wat teneergedrukt ook, abstract en met sterk artistiek-psychologische inslag. Over Vassilis is niets meer dan een zoek­tocht, een zoeken naar de wording van een persoonlijkheid. Mannen als Tsiolis stellen: «Wij willen de wereld en wij willen hem nu». Goed. Extreem. Maar hun positie is ook extreem - wie wil nog naar hen luisteren? Hoe kunnen zij zich uiten? In een steeds groter wordende woestenij is de mens geneigd op zoek te gaan naar spoken - of beter misschien geesten. Daarom is de reis naar het platteland in de film ook een reis naar de rand van het verhaal: en reis per trein door­heen mist en stilte . Een reis die de zin­tuigen vermoeit, herinneringen onthult en tot een uitbarsting van emotie en bewustzijn leidt. De hoofdpersoon in deze film is een beroemd socioloog die er de brui aan geeft. « De wonde van het bestaan» gaapt als een diepe kloof in zijn leven. Er komen mensen om hem te interviewen maar hij heeft geen zin iets te zeggen . Hij krijgt wel ‘es bezoek en ziet mensen op straat , maar hij heeft er geen deel aan . Zijn dagen raken steeds meer in isolement. Wanneer hij zijn dochter op bezoek heeft en een foto van haar maakt op de tuin­ bank, meent hij in het struikgewas een figuur te zien. Hij laat de foto ontwik­kelen en ziet weer de figuur. Alleen hij ziet ze, een vage onbekende vrouw. Misschien een schim uit het verleden? Een pure zinsbegoocheling, ingegeven door het langdurig alleenzijn?

«Met deze film bevindt Tsiolis zich op het hachelijkste punt. Hij geeft zich hier bloot. Maar de winter om hem heen is koud en niemand weet of hem een warme jas gegeven zal worden». (Dimitris Da­nikas) (vrij naar persdossier)