Shanghai Blues

Shanghaï Blues is, ondanks zijn titel, een «komische» liefdesgeschiedenis, hoewel hij ook raakpunten heeft met de scherpe kanten van het Shanghaï van de jaren veertig. Het verhaal draait rond de drie hoofdpersonages, Pei Ling Shu, Siu Kin Cha en Kwok Man Tung en begint in 1937. Shu en Kwok, een jong soldaat, ontmoeten elkaar onder de Soochow Brug in Shanghaï , waar zij dekking zoeken tegen Japanse bombardementen. In het halfdonker kunnen zij elkaar niet duide­lijk zien . Maar zij voelen zich tot elkaar aangetrokken en beloven elkaar na de oorlog weer te ontmoeten, onder dezelfde brug.
Tien jaar later, 1947. Kwok heeft zijn oude beroep opgenomen: clown. Shu werkt als showgirl in een nachtclub. Doorheen allerhande toevalligheden ontmoeten zij elkaar opnieuw. Weer voelen zij zich tot elkaar aangetrokken, zonder evenwel te beseffen wat 10 jaar eerder gebeurde. Maar Shu 's vriendin Siu is verliefd ge­worden op Kwok, en Shu wil daar niet tussenkomen.
Allerhande personages, allemaal kleur­rijke componenten van het leven in Shanghaï bevolken de scene en zorgen voor humor in het leven van onze drie hoofdpersonen. Zo is er Meneer X., een vette zakenman die Siu wil verleiden - Siu is ondertussen ook winnares van een beauty contest geworden. En er is Wu, de baas van Shu 's nightclub, die al lang van haar houdt. Op de nacht dat de stad door een black out getroffen wordt her­ontdekken Shu en K wok elkaar. Shu is dolblij. Maar ook Siu maakt al allerlei plannen. Onnodig te zeggen dat de afloop moeilijk te voorspellen is. Shanghaï Blues is een heel leuke film die zichzelf niet teveel au sérieux neemt. De klassieke ingrediënten van misverstanden, persoonsverwarring enz. worden hier met bewust komische bedoelingen op de spits gedreven. Hier en daar ook een goede sen­timentele noot, wat satire, goede muziek en echte slapstick maken van deze film een heel pittoresk evenement. Hark schuwt hierbij niet te knipogen naar de Ameri­kaanse musical en vooral naar Lubitsch. Hij legt hierbij trouwens een sterk gevoel voor beweging aan de dag . Het komische in deze film zit minder in de dialogen dan in de beweging. (vrij naar persmap)