Pas d'amour sans amour

Elke film heeft zijn ritme: dat van Pas d' amour sans amour is opwekkend en tonisch. ''Voor mij", zegt de cineaste, "gaat de film over die post-'68 generatie die is willen ontsnappen aan het ouderlijk gezag en haar seksuele, sociale en intellectuele revo­lutie heeft willen beleven, maar die twin­tig jaar later totaal gedestabiliseerd is, geen houvast meer heeft en levensmoe is." Ik had deze film kunnen schrijven in de vorm van een drama, ik heb het geluk gehad dat hij in de vorm van een komedie is gekomen. Het is een realistische film, maar hij is ook optimistisch. De twee hoofdpersonages hebben begrepen dat ze voor elkaar gemaakt zijn, maar ze willen dat niet toegeven. Eva houdt zich met onbenullige dingen bezig en Michel vecht tegen zichzelf om niet te moeten toegeven dat hij verliefd is. Eva verdedigt zich via daden. Zij gebruikt haar wapens: de humor, de energie, de spot en de charme. Michel heeft van de Liefde zijn Graal­ zoektocht gemaakt. Een moeilijke zoek­tocht in een wereld waarin alles zo snel gaat dat men niet meer de tijd neemt om van elkaar te houden en zich niet meer de tijd gunt om met zichzelf alleen te zijn. Moeilijke zoektocht ook in een maatschappij waar men zich niet meer op zijn plaats bevindt, een beetje zoals in de stukken van Shakespeare, de tijd toen vrouwenrollen door mannen werden gespeeld...