Moa

Moa Martinson is bij ons veel minder bekend dan haar man Harry, die in 1974 de Nobelprijs Literatuur kreeg. In Zweden echter ligt dat anders. Zij was steeds een veelgelezen schrijfster en ook nu nog zijn haar romans populair.
De film, een docudrama, volgt Moa's leven vanaf haar eerste huwelijk. Ze heet dan nog Helga Johansson en leidt een troosteloos leven als hardwerkende huis­vrouw. Haar man, een steengroeve­narbeider, drinkt en geeft haar meer slaag dan eten. Hij reageert ook heel vijandig op het feit dat zij 's avonds leest en zelfs zit te schrijven . De komst van een sociale helpster betekent een eerste stap in de groei naar haar zelfbewustzijn. Nadat haar eerste man verongelukt her­trouwt zij met een jongeman die zij al een paar keren ontmoet had op bijeenkomsten van de socialisten: Harry Martinson. Deze jonge, in opgang zijnde dichter neemt haar mee naar de uitgever Bonnier, die hun beider werk zal uitgeven. Zij veran­dert haar naam in Moa Martinson. Haar boeken hebben veel succes en al vlug ont­staan er spanningen tussen Harry en haar. Het leidt uiteindelijk tot een scheiding. In die periode ontmoet zij Karl Gerhard, een entertainer.
Deze biografische film schetst de groei naar eigenbesef van een getalenteerde vrouw die onder invloed van onmacht van mannen en een samenleving die een creatieve vrouw als iets excentrieks be­schouwt zowel artistiek, emotioneel als professioneel talloze barrieres moet over­winnen. Gunilla Nyroos maakt van Moa een intrigerende , maar al met al heel eenvoudige en on-pamflettaire vrouw die in grote mate haar Zweeds karakter over­stijgt. Brynolfsson, die ook in Widerbergs 'Ormens vaeg ... ' te zien is, zet een knappe Martinson neer. Een film voor de liefhebbers. (wp)