Libera me

Cavalier, één van Frankrijks meest rigou­reuze, experimentele filmmakers, maakt er terecht aanspraak op de erfgenaam te zijn van Robert Bresson. (... ) Het plezier van de film, die als een semiologische puzzel werd opgebouwd, ligt in het ontcijferen van de betekenis van zijn mooi gefotografeerde beelden. ( ... ) Korte, sym­bolisch geladen scènes illustreren beknopt een verschrikkelijk sociaal drama in een niet nader bepaalde, hedendaagse maat­schappij waar een militaire junta de macht heeft gegrepen en de staat regeert d.m.v. terreur en bloedvergieten. De bevolking wordt gedwongen in het gareel te lopen, of te sterven.
Door close-ups te gebruiken - van een slager die vlees hakt of twee mannen die aardappelen schillen - herleidt Cavalier zijn verhaal tot zijn essentiële elementen. De belichting van Patrick Blossier isoleert nog verder deze 'ideogrammen' tegen een onnatuurlijke, neutrale achtergrond. Op mysterieuze wijze stukgescheurde foto's van kinderen blijken een wachtwoord te zijn waardoor tegenstanders van het regime elkaar herkennen. Twee broers uit een arbeidersfamilie zijn lid van een on­dergrondse beweging. Zo ook een foto­graaf die in het geheim voor de rebellen paspoorten vervalst.
Cavalier geeft zijn publiek veel ruimte in het interpreteren van zijn beelden, en dit veronderstelt het herkennen van conven­tionele filmsymbolen en het leggen van handige verbanden. (Variety, 7/6/93)