Le déclin de l'empire américain (The Decline of the American Empire)

Rémy, Pierre, Claude en Alain, geschiedenisprofessoren aan
de universiteit, zijn druk doende een lekkere maaltijd te
bereiden. Ondertussen zitten Dominique, Louise, Diane en
Danielle, hun vriendinnen en levensgezellinnen, zich in het
zweet te werken in een fitheidscentrum. De mannen praten
over hun vrouwen, de vrouwen over hun mannen. Elk
vertelt zijn of haar eigen fabels, soms meer gekruid dan de
vis die zij klaarmaken of sensueler dan het lichaam dat zij
cultiveren. De cultuur en de verbeelding van de 'generatie
van de echtscheiding' - Germaine Greer, Masters &
Johnson ... Uit alle tegenstrijdigheden die zij ten beste
geven horen we hun diepere angsten, de leugens waarmee
zij zichzelf tot een nieuwe generatie hebben proberen uit te
roepen.
En dan volgt de maaltijd: de maskers worden weer opgezet,
tot mannen en vrouwen erachter komen waarover er die
middag gepraat werd ...
Bretéchers gefrustreerden in de cinema dus: op de
wereldpremière van de film in Cannes dit jaar werd in de
zaal genoeglijk gegniffeld en in (soms ook uit) het vuistje
gelachen.
De film werkt ontmaskerend, is komisch, werkt opluchtend
omdat er zoveel in steekt dat we allemaal zelf in ons
binnenste goed kennen. Een film vergelijkbaar dus met The
Big Chill, maar dan met veel meer zin voor zelfironie,
gepeperder, oneerbiediger. (vrij naar persmap en Première,
juni 1986)
Denys Arcand werd geboren in Deschambault, Quebec en
behaalde een diploma geschiedenis aan de universiteit van
Montréal. Schreef toen al scenario's en begon nog in 1962
als scenarist, monteur en regisseur. Enkele titels: 1970 On
est au coton, 1973 Rejeanne Padovani, 1982 Le Confort
et l'lndifférence, 1983 Le Crime d'Ovide Plouffe