L'araignée de satin (The Satin Spider)

In een kostschool voor jonge meisjes anno 1920 staat de vakantie voor de deur. Er zal worden gefeest en de directrice, Mme de Challens, kijkt uit naar de komst van Solange, een vriendin, onstabiel en onrustig, verslaafd aan morfine. Zij zal met haar morbiede charme een drama ontketenen. Lucienne, een veertienjarige leerlinge, verdwijnt. Zij wordt door mijnheer Levron, politie-inspecteur, teruggevonden in het bos. Lucienne meent in hem haar overleden vader te herkennen. Levron is evenwel in de ban geraakt van Mme de Challens. Ongemerkt raakt hij medeplichtig aan een misdaad die hij had moeten verhinderen ...

Jacques Baratier rakelt met deze film een vergeten toneelstuk uit 1921 op, dat bij de surrealisten destijds heel hoog in aanzien stond. Het is een typisch stuk, waarin alles zich voortdurend op de rand van realiteit en droom afspeelt. De meisjes, de inspecteur, de gebeurtenissen ... zijn zij echt of worden zij door iemand gedroomd? Verder de destijds populaire ingrediënten van exorcisme en zwarte missen, zwoele seks en duistere symboliek.

Voor dit gegeven bracht Baratier enkele specialist-acteurs samen. We noemen Roland Topor (de vliegengek in Herzogs Nosferatu), zelf befaamd om zijn bizarre tekeningen, en Daniel Mesguich, vorig jaar nog te zien in zo'n andere irreële Wm, Robbe Grillets La Captive.

(Vrij naar persmap)

Jacques Baratier is bij ons minder bekend, ofschoon hij al sinds 1948 films maakt. Hij debuteerde toen met een kortfilm Les Filles du Soleil. Hij maakte talloze kortfilms. Zijn eerste langspeler was Goha (1958), bekroond in Cannes. In 1962 maakte hij La Poupée en in 1963 Dragées au Poivre. Volgden L'Or du Duc (1965), Le Oesordre à 20 ans (1966), La Décharge (1968), Vous lntéressez-vous à la Chose (1970) en La Ville Bidon (1975).