La Luna en el Espejo

In Valparaiso leeft een oude en zieke ex zeeman, Don Arnaldo, teruggetrokken en alleen met zijn zoon, El Gordo. Vanuit zijn bed kan hij elke beweging in het appartement zien en controleren door middel van spiegels die in zijn kamer aan de muren hangen. Zijn zoon, veeleer onderdanig dan gehoorzaam, snakt wanhopig naar zijn vrijheid, maar tezelfdertijd heeft hij er angst voor. Enkel schuldgevoelens weerhouden hem ervan toe te geven dat hij zijn vader liever dood zou zien. Zijn gevoelens voor Lucrecia echter zijn duidelijk. Lucrecia, een wat oudere weduwe en buurvrouw, wil ook wel wat, dus flirten ze wanneer Arnaldo niet langer waakt. Uiteindelijk weet Lucrecia El Gordo te overhalen met haar naar het strand te gaan. Deze daden van opstandigheid vinden geen genade in de ogen van Don Arnaldo en in een poging om weer controle over zijn zoon te krijgen, speelt hij zijn laatste kaart.
La Luna en el Espejo, naar een verhaal van José Donoto, één van Chili's meest vooraanstaande romanschrijvers, is lange tijd in produktie geweest. De oorspronkelijke film werd in 1984 gedraaid, maar omdat het produktieproces door regisseur Caiozzi uit eigen zak werd betaald - en hij intussen in zijn levensonderhoud moest voorzien - is de film pas recent voltooid. Maar het wachten loont de moeite.