Kyôshû (Remembrance)

'Kyoshu' beschrijft de groeipijnen van een jongen die in 1953 vijftien jaar oud is. Sumio's familie komt eigenlijk uit de stad, maar woont nu op een afgelegen eiland. Vader heeft de benen genomen om zich in vrijheid aan de schilderkunst te kunnen wijden. Met zijn moeder en ouder zusje verkeert Sumio in behoeftige omstandigheden. Bovendien kunnen zij zich maar moeilijk
aanpassen aan de ruwe zeden van de eilandbewoners, want, zoals wij weten uit de films van onder meer lmamura en Yanagimachi, is buiten de grote steden van de hoofse officiële Japanse cultuur weinig meer te merken en is het daar een aardse, liederlijke bende. Met weemoed denkt Sumio soms terug aan de beschaving van Kyoto. Het duurt nog verbazend lang voordat de jongen zijn onschuld helemaal verliest. Het zusje is intussen haar eer ook kwijt geraakt, door op aanraden van haar vader als 'gastvrouw' in een bar te gaan werken. Uiterlijk moge 'Kyochu' herinneren aan de wereld die we uit andere Japanse films kennen, de vormgeving is niet zo origineel. Op enkele cultuurverschillen na zou het ook een Franse of Engelse bitterzoete komedie kunnen zijn over opgroeien in de jaren vijftig, gestolen kussen en de schok van het volwassen worden.
(Hans Beerekamp in NRC Handelsblad, 30.6.88)