Krug vtoroy

In vorige films van Sokoerov was de dood één van de belangrijkste thema's. "Eén van de dingen die ik in mijn artistiek werk nastreef is mensen, w.o. mezelf, vertrouwd maken en leren leven met sterfelijkheid en dood". Was de dood in zijn vroegere films een haast abstracte, filosofische aanwezigheid , dan is ze in De tweede cirkel zeer concreet geworden.
De protagonist is een jongen die naar een klein dorp in Siberië is gereisd om er te zorgen voor de begrafenis van zijn vader. Wat volgt is een indringende confrontatie met de dood voor de jongen en het publiek. De jongen brengt het grootste deel van de film door met het dode lichaam van zijn vader. In deze gebeurtenis, die met epische eenvoud en chronologische nauwkeurigheid wordt gevolgd, komt de verloren context van ons leven aan het licht, evenals de mechanische inertie van vervallen menselijke rituelen die ooit inhoud en betekenis hebben gehad.
Voor de zoon is de dood van zijn vader meer dan een confrontatie met de dood: hij ziet ook de eindbalans van het leven van zijn vader en, bij uitbreiding, van een hele maatschappij. Zijn vader leidde een leven in de strafkampen, een leven dat verbonden was met "die historische dwaling van een maatschappij die het gewaagd heeft de grenzen van de tijd te doorbreken en niet de waarheid maar het dogma als zijn richtsnoer te nemen."