Journey to the End of Night

PETER TAMMER
Peter Tammer werd in 1943 geboren in de provincie Victoria in Australië. Hij leeft in Melbourne en doceert er aan de filmschool. Hij is vooral bedrijvig in het dokumentaire genre en neemt ook vaak de fotografie op zich bij films van zijn kollega's. Met onderhavige film, die veel meer is dan een dokumentaire, werd hij bekroond op het filmfestival van Melbourne.

Journey to the end of night
Australië is als filmproducerend land slechts zeer recentlijk (midden jaren zeventig) doorgebroken. Op zeer korte tijd wist het een vaste plaats te veroveren tussen de gevestigde filmlanden. In deze korte tijdspanne heeft Australië ook al uitgeblonken ondermeer met precies een aantal films die betrekking hebben met het tema "Oorlog en Vrede". Men denke aan titels als GALLIPOLI en BREAKER MORANT. JOURNEY TO THE END OF THE NIGHT is ook een uitblinker. Gewoon al door zijn uitzonderlijk onderwerp. Peter Tammer heeft bij middel van film de heel merkwaardige terugtocht in het geheugen van Bill Neave willen rekonstrueren. Bill Neave is een Australiër - en dus ook onderdaan van de Britse Kroon - die in 1942 in Zuid-Oost-Azië uit de dood wist te ontsnappen toen er een bataljon van His Majesty in een Japanse hinderlaag geraakte. Hij was één van de weinig overlevenden uit het bloedbad en veertig jaar na deze feiten, herleeft hij aan de hand van Peter Tammer's kamera deze pijnlijke gebeurtenis.

De titel is dezelfde van de Franse auteur Céline en verwijst ook naar andere van Céline's citaten die in Bill's monoloog voorkomen. De terugkeer van Bill naar de gebeurtenissen van 1942 is voor hem een nachtmerrie. Na veertig jaar is de oorlogsgruwel nog steeds dichterbij, onuitwisbaar. De historische feiten zijn nog steeds levendig en maken deel uit van het dagelijkse leven van Bill Neave. "We zullen nooit in vrede kunnen leven totdat het laatste woord is gezegd" zegt ook één van de citaten van Céline's VOYAGE AU BOUT DE LA NUIT. Deze vrede heeft Bill Neave nooit kunnen vinden, de vredesverdragen van 1945 zijn holle frazen na wat hij meegemaakt heeft. De film eindigt ook met Céline: "Wanneer de stilte zal gekomen zijn zal men niet langer meer hoeven bang te zijn voor de stilte. Dan zal alles terug op zijn plaats zijn."

JOURNEY TO THE END OF THE NIGHT is een dagboek van een soldaat. Het is een dagboek van veertig jaar oud maar door zijn kracht en emotie is het een getuigenis die universeel en tijdloos is. Het is de stem van een individu tegen de gruwel en het geweld van de oorlog. Het is een persoonlijke ervaring die een les is voor iedereen dankzij deze schitterende en ontroerende film van Peter Tammer.