Jarrapellejos

Het is merkwaardig gesteld met de Spaanse film: de gemiddelde kwaliteit van de films ligt zo hoog, dat het wellicht moeilijk is geworden om in Spanje een uitschieter te maken. Films als La Mitad del Cielo, La Casa de Bernarda Alba en ook deze Jarrapellejos, die eerder dit jaar wedijverde voor de Gouden Beer van Berlijn, vallen op door hun verzorgde visuele stijl en vormgeving, door hun knappe acteursprestaties en door hun hoog technische niveau. Jarrapellejos is qua verhaal niet ophefmakend nieuw: nogmaals schetst een cineast het feodale karakter van de Spaanse samenleving anno 1912. Nogmaals krijgen we hier een film met die typische wrange Spaanse humor, die altijd het midden houdt tussen het ronduit tragische en het groteske. En nogmaals krijgen we in deze film een verhaal over grof machtsmisbruik en onverholen onderdrukking.

La Joya 1912. Een klein provincienest in de Estramadura. Niets gebeurt er zonder het medeweten of de toestemming van Don Pedro Luis Jarrapellejos. Don Pedro heerst over land en mensen. De politie en het plaatselijk gerechtelijk apparaat heeft hij helemaal in zijn zak. Burgemeesters en goeverneurs komen niet aan de macht als hij ze niet steunt. Hij kan alles doen wat hij wil. Hij heeft zowat alle vrouwen van de stad wel 'es 'geknepen', behalve de mooie Isabel, een boerendochter die met haar moeder wat afgelegen in een hoeve woont en die zijn avances afwijst. Op een dag worden Isabel en haar moeder brutaal verkracht en vermoord. Don
Pedro weet wie de daders zijn: zijn bloedeigen neef en de neef van de Graaf de la Cruz . Dadelijk zet hij zijn machinerieën in beweging. Als 'cover up' wordt de plaatselijke schoolmeester beschuldigd. Zo kan deze linkse activist handig en snel uit de weg geruimd worden ...

Jarrapellejos is een van die films die je gewoon moet zien. Fotograaf Alcaine levert ook hier weer prachtig camerawerk, de epoque wordt zeer accuraat gesuggereerd en de acteurs zijn op niveau. Dat er op het Spaanse platteland vreemde dingen gebeurden wisten we al uit eerdere films. Maar het cynisme van deze Don Pedro overtreft in veel opzichten dat van zijn voorgangers. Jarrapellejos is een wrang portret geworden van de Spaanse maatschappij. (wp)