Hakkari de bir mevsim (Season in Hâkkari)

BIOGRAFISCHE NOTA
Erden Kiral (1942) deed o.m. grafische studies in Istanbul, was uitgever van twee theoretische filmtijdschriften en maakte acht jaar lang reklamefilmpjes (circa 5000 in totaal). Zowel met zijn debuutfilm KANAL (1978), als met zijn tweede BEREKETLI TOPRAKLAR UZERINDE (Het vruchtbare land) (1980) en HÂKKARI'DE BIR MEVSIM (1982/83) behaalde Kiral ettelijke
prijzen op diverse filmfestivals.

Season in Häkkari
Erden Kirals derde langspeler HÂKKARI'DE BIR MEVSIM (Een seizoen in Hakkari) is gebazeerd op een roman van Ferit Edgü, die in twee verschillende versies is verschenen. De eerste was geschreven in de monoloogvorm terwijl de andere meer lineair gestruktureerd was hoewel hij nogal wat fantastische elementen herbergde. Slechts de verhaallijn heeft Kiral als basis voor zijn film gebruikt. Het bleek onmogelijk om via de normale kanalen geld los te weken voor deze film in Turkije; uiteindelijk werd HÂKKARI toch met Turks geld gerealizeerd: 1/2 komt van de auteur van het boek en de andere helft is afkomstig van een Turkse producer, Kenan Ormanlar, die ook de kameraman van HÂKKARI is.

HÂKKARI is het verhaal van een onderwijzer, die "verbannen'' wordt naar een afgelegen en door schier ontoegankelijke bergen van wel 4000 m hoog omringd dorpje Pirkanis, gelegen in de Noordoostelijke uithoek van Anatolië, én roept vage herinneringen op aan Rosi's meesterlijke CHRISTO SI E FERMATO A EBOLI. Pirkanis ligt in een kwasi ontoegankelijke streek waar er 7 van de 12 maanden sneeuw ligt en waar zelfs 's zomers vervoer erg moeilijk is. De leraar bereikt moeizaam het dorpje en belandt er in een geheel andere wereld : er zijn geen straten, geen elektriciteit er is geen dokter en ook geen schoolgebouw laat staan leerboeken of schrijfgerei. En alsof dat nog niet genoeg is verstaat niemand er zijn taal. De dorpsbewoners die hem wat wantrouwig maar nieuwsgierig gadeslaan hebben maar weinig hoop dat hij het tot de lente zal uithouden. Heel vlug integreert de onderwijzer zich echter in de plaatselijke zeden en gewoonten. Voor de bewoners wordt hij een toeverlaat want in het dorpje gebeurt niets dat niet tragisch is, maar het wordt met de grootste. apathie en fatalisme ondergaan. De menselijke ellende is er zo groot dat geen enkel voorval het nog kan doen verergeren. En toch ontdekt de onderwijzer in de kinderen aan wie hij les geeft een sprankeltje hoop... tot hij het bericht krijgt dat hij moet opstappen.

Het leven in Pirkanis wordt door de kineast zeer trouw weergegeven: de voortdurende strijd van de bewoners tegen een hun vijandige natuur; het dorpje dat belaagd wordt door hongerige wolven die honden aanvallen en bedreigd wordt door een epidemie die vooral onder de kinderen slachtoffers maakt, enz. Met een spirituele zin voor poëzie maakt kineast Kiral dit intens drama verteerbaar en wordt HÂKKARI dankzij een prachtige fotografie een fascinerende en ongemeen boeiende belevenis, een reis door het onbekende, zo ver van Istanbul en nog veel verder van het Westerse luxe-leventje…