Hakayitz Shel Aviya (The Summer of Aviya)

De bestseller van Gila Almagor, die door Eli Cohen ontroerend werd verfilmd met de schrijfster en zijn eigen dochtertje in de hoofdrollen, vertelt het verhaal van een door de holocaust getraumatiseerde moeder en haar tienjarige dochter in een klein stadje in de jonge staat Israel in de zomer van 1951. De film was in Israel een geweldig succes. Hij kreeg diverse 'Menorah'-prijzen (de plaatselijke 'oscars') en op het Festival van Berlijn viel hij ten on-rechte buiten de prijzen. Ten onrechte, want het was een van de mooiste films die er in de officiële selectie te zien waren en hij had de promotie van een bekroning beter kunnen gebruiken dan een 'Rain Man'.
Henya is in 1951 ontslagen uit een psychiatrische kliniek en zij neemt met haar dochtertje Aviya haar intrek in een schamel appartement. Zij haalt het kind van de kostschool omdat zij zich heeft voorgenomen op eigen benen te staan en het spook van het verleden met daad te bestrijden. Henya is hyper nerveus en wispelturig. Zij heeft plotse woede-aanvallen en vlagen van mate-loos verdriet, bij momenten slaat de verschrikking van de holocaust toe en gaat zij door de hel. De kleine Aviya weet niet precies wat er in haar omgaat, maar zij voelt aan dat haar moeder ziek is en zij tracht haar te helpen. Henya werkt als wasvrouw en daarin moet zij nog het dorp het hoofd bieden, want de mensen noemen haar "die gekkin". Aviya mist haar vader. Een vergeelde foto is het enige wat ze van hem heeft. Hij is verdwenen in de gaskamers van Auschwitz. Hun buurman, Gantz, een teruggetrokken man, lijkt een beetje op hem. Aviya begint te geloven dat meneer Gantz haar vader is, temeer daar hij zo aardig is voor haar en voor haar moeder ...
'De Zomer van Aviya' is een tedere en fijngevoelige film met een waarachtig uitgetekende relatie tussen moeder en dochter, prachtig vertolkt door de kleine Kaipo Cohen, die met haar grote, donkere ogen een onuitwisbare indruk maakt op al wie haar heeft gadegeslagen. (wp)