Gwen ou le livre de sable (Gwen, the Book of Sand)

In het jaar 3200 trekken Roseline, een 173 jaar oude vrouw, en Gwen, een jong weesmeisje, door de woestijn. Zij zijn op zoek naar de Stad van de Dood, waar vermoedelijk de ontvoerde zoon van Roseline opgesloten zit. Het zal de kleine Gwen uiteindelijk lukken de zoon uit de Stad weg te halen.

Deze animatiefilm was een hele onderneming. Ten eerste omdat hij in Frankrijk gemaakt werd, ten tweede omdat hij heel artisanaal gemaakt werd, ergens in een oud huisje in Zuid-Frankrijk. De makers hebben geen concessie gedaan aan commercialiteit. De lengte van hun film is bv. oncommercieel, maar zij gaven er de voorkeur aan hun film niet zo lang uit te rekken dat hij flink aan kracht zou inboeten.

Gwen is een groot visueel gedicht. De hele film baadt in een pracht aan kleuren, figuren en decors, maar nergens werd een louter esthetisch effect beoogd. Zo zijn de contrasten betekenisvol, de personages fysiek expressief. Het was Laguionie's eerste zorg een verhaal te vertellen. Schrijven voldeed hem niet helemaal en dus ging hij ertoe over visueel te vertellen. Het was vooral onder impuls van Jean Grimault (Le Roi et l'Oiseau) dat hij aan een animatiefilm is gaan denken. Animeren is, zoals hij zegt, vóór alles cinema, een intieme taal creëren met beeld, geluid en muziek. Daarom zijn de stemmen voor hem haast even belangrijk als de figuren zelf.

(Vrij naar persmap en Télérama, 13.2.1985)

Jean-François Laguiönie (Besançon 1939) studeerde grafische kunst en dramatiek. Onder impuls van Grimault begon hij met animatiefilms. In 1964 debuteerde hij met La Demoiselle et Le Violoncelliste, bekroond met de grote prijs van Annecy. Verder maakte hij o.m. l'Arche de Noë (1966), Plage Privée (1970), Le Masque du Diable (1976) en Les Puces de Sable (1979).