Divinas palabras (Divine Words)

Garcia Sanchez is bij ons minder bekend dan Mario Camus, Carlos Saura of Gutierrez Aragon. Toch won hij al eens een Gouden Beer in Berlijn en maakte hij films van internationaal niveau met bekende acteurs. Ook deze Divinas Palabras, gebaseerd op een boek van de befaamde Spaanse schrijver Ramon del Valle-Inclàn, heeft in zijn generiek namen als Ana Beien (vorig jaar nog te zien in La Casa de Bernarda Alba), Francisco Rabal en Irnanol Arias. De film beleefde zijn première op het Festival van Venetië 1987.
Galicië 1920. Armoede heerst in het dorpje San Clemente. Er is geen priester en het kerkelijk gezag berust bij Pedro, de koster. Mari Gaila, zijn mooie en jonge vrouw is aan huis gekluisterd. Zij is bezeten van geld. Op een dag sterft een oude zuster van de Gailos. Zij laat een kind met een waterhoofd achter. Voor Mari wordt dit een buitenkans om rijk te worde: dat kind ziet er immers zo akelig uit dat het op kermissen als attractie kan vertoond worden. Mari zorgt er dus voor dat het kind aan haar wordt toegewezen en zij verzorgt het alleen maar om ermee te kunnen optreden. De koster is wel een beetje bang dat dit zijn naam zou kunnen besmeuren maar de lieve centen nemen toch de overhand. Mari trekt naar de omliggende dorpen en verdient goed geld. Op haar weg trekt zij de aandacht van andere bedelaars en zwervers. Maar wat zij vooral ontdekt is dat er in de wereld knappere mannen zijn dan haar Pedro en al gauw begint zij een affaire met Septimo Miau, een robuuste zigeuner. In het dorp wordt ondertussen druk geroddeld. Op een dag laat Mari het kind achter in een herberg om met Septimo te gaan scharrelen. De klanten in de kroeg geven het kind zoveel te drinken dat het sterft. En als Mari en Septimo betrapt worden slaat het noodlot toe…
Divinas Palabras is een film over cynisme, hebzucht, jaloezie en haat. Zoals wel vaker voorkomt in de werken van Valle-Inclàn worden de personages beheerst door weinig aantrekkelijke motieven. Voor liefhebbers van Spaanse literatuur en wie houdt van harde, bittere cinema is deze film dan ook een must… (wp)