Dialogue with a Woman Departed

LEO HURWITZ
Leo Hurwitz leerde het filmvak op straat, bij "The Film and Photo League”, die in de krisisjaren 30, stakingen, hongermarsen en picket-lines op pellicule vastlegden. Voor de mede door hem opgerichte Newyorkse produktiemaatschappij "Frontier Films" realiseerde hij de dokumentaire klassiekers HEART OF SPAIN ('37) en NATIVE LAND (41). In dezelfde lijn maakte hij kort na de tweede wereldoorlog STRANGE VICTORY ('47). Hij werkte in opdracht van de Verenigde Naties (THIS IS THE UNITED NATIONS '51), voor CBS (YOUNG FIGHTERS '53) en voor "Film Frontiers" (THE MUSEUM AND THE FURY '56). In de zestiger jaren realiseerde Hurwitz een serie over kunst, waaronder ESSAY ON DEATH (‘64). Een terugblik op deze veelzijdige carrière leverde de filmpionier DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED (‘80).

DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED is een bijna vier uur durende hommage aan Hurwitz' vrouw, de kineaste Peggy Lawson, die in 1971 overleed. Maar tegelijkertijd gaat dit filmepos over een periode die Hurwitz zelf intens heeft beleefd: de jaren dertig tot zeventig. Een film over de wisselende inzichten van de regisseur, over de verwerking van zijn ervaringen, waarin Peggy Lawson een ontzaglijke rol heeft gespeeld. Men kan zich afvragen of een man, die lang met een vrouw heeft samengeleefd, méér kan zeggen over haar dan deze film dat doet. Om dit gevoelig vrouwenportret te schetsen gebruikt Hurwitz Peggy Lawsons' foto's, natuurbeelden en filmmateriaal dat de chaotisch opgebouwde omgeving van New York City evokeert. Dit in kombinatie met geluidscollages (oorlogs-, stads- en natuurgeluiden), klassieke, folk en bluesmuziek en lyrische kommentaar. Suggereert de titel van de film dat het in eerste instantie om de figuur van de vrouw te doen is, dan is de persoonlijkheid van Hurwitz even belangrijk. Hurwitz gebruikt veelvuldig scènes uit zijn eigen dokumentaires. Er zijn erg sprekende fragmenten uit HEART OF SPAIN, NATIVE LAND, STRANGE VICTORY, THE MUSEUM AND THE FURY en DO YOU KNOW A MAN NAMED GOYA.

DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED is meteen een persoonlijke exploratie van de Amerikaanse hedendaagse geschiedenis. De kombinatie van individuele ervaringen en "grote" geschiedenis verhaalt over de krisis van de jaren 30, de tweede wereldoorlog - ook op het thuisfront: fragmenten met Ku Klux-wapenfeiten, de kommunistenjacht en blacklisting (Hurwitz was zelf een van de slachtoffers), de Burgerrechtenbeweging, het Vietnamprotest, enz. Het is echter geen nostalgische retrospektieve euvel waar veel historisch opgezette films aan lijden. Het is een prent die het verleden interpreteert vanuit de termen van de huidige, dagelijkse problematiek. Of één die werkt met controversiëel materiaal op een controversiële wijze. De integratie van het persoonlijke en het politieke wordt afgewisseld met lyrische en epische momenten die de kijker de kans geven zijn eigen fantasieën en associaties de vrije loop te laten. De struktuur van de film kan met die van een gedicht vergeleken worden, hoewel het geheel op en top "motion picture" is. De struktuur van de film staat in relatie met de inhoud: het op een bijzondere wijze vatten van mensen in hun omgeving, een element dat steeds in Hurwitz oeuvre terugkeert.

Acht jaar, van 1971 tot 1979, heeft Hurwitz aan DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED gewerkt. Het grootste deel van de film heeft hij alleen samengesteld, af en toe gesteund door okkasionele medewerkers, meestal kollega's onafhankelijke kineasten zoals bijvoorbeeld Gonnie Field, realisatrice van de dokumentaire THE LIFE AND TIMES OF ROSIE THE RIVETER ('80). Deze uitzonderlijke methode werd door de auteur bewust gebruikt.om een zo organisch mogelijk gevormd eindprodukt af te leveren. Leo Hurwitz stond zelf in voor het scenario, de fotografie, de montage, de regie en de produktie: een zeldzaam opus magnus.