Clarence and Angel

Deze film werd vertoond in double bill met THE TORTURE OF MOTHERS.

ROBERT GARDNER
Studeerde aan het "City College of New York". Medewerker (verantwoordelijke voor de klank) van STREET CORNER STORIES van Warrington Hudlin. Realiseerde twee films tot hiertoe: I COULD HEAR YOU ALL THE WAY DOWN THE HALL ('78) en CLARENCE AND ANGEL ('80).

"Bijna nooit kan het zwarte publiek naar een film gaan om gewoon een goede film te zien. Film komt altijd neer op een vorm van sociaal realisme. En filmers gaan net als sommige schrijvers, altijd uit van een protest tegen de bestaande situatie': zegt Robert Gardner, de regisseur van CLARENCE AND ANGEL. Zwarte kritici en publiek geven vaak aan zulke protestfilms de voorkeur. Maar als een dergelijk protest in een film ontbreekt, ontstaat er een soort niemandsland, waarin het voor een zwarte filmer vaak ontzettend moeilijk is tot zijn publiek door te dringen.

CLARENCE AND ANGEL is het verhaal van een elfjarige jongen, zoon van een uit het zuiden naar New York gekomen arbeidersfamilie. Op school in de stad wordt hij voortdurend voor gek gezet door zowel klasgenoten als onderwijzers, die geen begrip hebben voor Clarence's gebrekkige school-achtergrond. Keer op keer wordt hij de klas uitgezet en moet hij als straf voor zijn onwetendheid op de gang gaan staan. Daar ontmoet hij een andere outcast, een hyper-aktieve Puertoricaanse leeftijdsgenoot. Ze worden vrienden en Angel neemt Clarence onder zijn hoede en leert hem met de hulp van stripboeken en goedkope romannetjes lezen. Uiteindelijk krijgt Clarence het onder de knie en kan hij zijn onderwijzeres bewijzen meer in zijn mars te hebben dan zij wel dacht. Gardner wordt duidelijk gefascineerd door de problemen van, en de interaktie tussen kinderen. "De wereld van een kind is uniek", zegt hij. "Hij heeft zijn eigen spelregels en eigenschappen. Deze film wilde ik eigenlijk al maken sinds ik zelf twaalf Jaar was." Een andere fascinatie van Gardner is het taalgebruik van de kinderen uit de grote Amerikaanse steden. Door de hele film heen horen we de rijmpjes, liedjes, uitdrukkingen en andere voor het schoolplein karakteristieke uitingen. Door zwarten in Amerika werd Gardner wel verweten dat er iets vernederends zit in het feit dat in de film een zwart jongetje leert lezen van een Puertoricaanse leeftijdsgenoot. Gardner echter verwerpt die kritiek: "De film is gebaseerd op het ware verhaal van iemand die ik ken. Als sommigen vinden dat de twee minderheidsgroepen niet met elkaar overweg kunnen en dat ze daarom het verhaal veranderd zouden willen zien, vind ik dat onzin. Naar mijn mening kunnen zwarten en Puertoricanen uitstekend met elkaar overweg en moeten ze dat ook."

CLARENCE AND ANGEL wordt al heel dikwijls vergeleken met Jean Vigo's ZERO DE CONDUITE ('33), de anarchistische film over een schoolrevolte. Gardner stelt de menigmaal twijfelachtige methodes van de moderne pedagogiek op sublieme wijze in vraag, en heeft de rollen uiteindelijk verwisseld. De kineast stelt een hypothese voorop, nl. dat niet de kinderen om willig om te leren zijn, maar dat de school en de leraars niet weten, hoe het onderwijs moet aangepakt worden. Dit wordt in de film van Robert Gardner op een mooi komische manier geïllustreerd.