Chulas Fronteras

CHULAS FRONTERAS wordt door velen beschouwd als de beste Chicano (=Mexicaanse gastarbeiders in de VS) dokumentaire. Het is een schitterende introduktie tot de meest opwindende Nortena musici van vandaag: Los Algres de Teran, Lydia Mendoza, Flaco Jimenez en anderen. We zien de muziek en de geest van de mensen belichaamd in hun sterk familieleven en hun vreugde in huiselijke rituelen. Terzelfdertijd vergeet Les Blank ook niet de ontberingen van de Chicano's, vooral niet het rondtrekken van staat tot staat met de seizoenen van het werk op de velden (cfr. ALAMBRISTA). Hij maakt duidelijk dat de muziek een verlossende rol speelt in hun leven, omdat ze zo uitdrukking kunnen geven aan een kollektieve pijn.

Je zou Les Blank moeten kennen, maar de kans is groot dat je hem niet kent. Blank maakt rijke, zorgvuldige dokumentaires, ontdekkingstochten langs de binnenweggetjes van de regionale muziek, over de mensen die de muziek maken en vooral ook over de mensen waarbij die muziek ontstaan is. Maar Blank omschrijven als maker van dokumentaires zegt lang niet genoeg. Hij heeft een nieuwe benadering van zijn kunst ontwikkeld, een meer subjektieve, meer intieme benadering en staat, door die emotionele dimensie, dichter en echter bij zijn onderwerp dan met de gebruikelijke verhalende dokumentaire stijl mogelijk is. Het resultaat is, dat hij tot de interessantste hedendaagse onafhankelijke kineasten gerekend kan worden. Blank's films zijn onder te verdelen in twee elkaar overlappende kategoriëen: portretten van ethnische musici en portretten van ethnische gemeenschappen. De twee verschillen alleen naargelang het materiaal dat hij naar de voorgrond wenst te schuiven.