Casualties of War

In 1969 verscheen in 'The New Yorker' een artikel van journalist Daniel Lang over monsterachtigheden van Amerikaanse soldaten in Vietnam anno 1966. Lang onderzocht heel methodologisch de spiraal van geweld waarin jonge Amerikanen door de afwezigheid van morele normen in Vietnam terechtkwamen en stelt, o.m. aan de hand van het incident van 1966 vragen over de waanzin van het Amerikaanse ingrijpen in Zuid-Oost Azië. Brian de Palma verfilmde David Rabe's getrouwe scenario tot het harde en schokkende relaas van de gebeurtenissen. Michael J.Fox - de all-American-boy waarmee het Amerikaanse publiek zich zo graag identificeert - is sedert enkele weken in Vietnam en al vlug staat hij oog in oog met het ondenkbare. In een tunnel, gegraven door de Vietcong, raakt hij in hinderlaag en alleen dank zij de hulp van zijn sergeant, Meserve, een bikkelharde vechtjas, brengt hij het er levend af. En dan ontstaat er een conflict: Meserve laat een Vietnamese vrouw kidnappen als een "klein draagbaar speelgoed om de verveling te verdrijven en het moreel van de mannen hoog te houden". Eén voor één verkrachten zij haar om haar vervolgens met messteken en geweerschoten af te maken. Eriksson (Fox) is diep geschokt ... De Palma's film is al schitterend om zijn casting alleen. Naast Fox plaatste hij Sean Penn, hard-boiled en brutaal en hij diept het schrille contrast tussen de moreel zwakke en naar lafheid neigende Eriksson en de onscrupuleuze 'survivor' Meserve prachtig uit. Zoals steeds krijgen we van De Palma schokeffecten - en alweer zeer doeltreffend. Hij veranderde evenwel Langs relaas over de voorgeschiedenis van de moord - waaruit blijkt dat de moord voorbereid en gepland was - en laat haar kort en onvoorbereid plaatsvinden, om aldus de reactie van Eriksson scherper uit te tekenen en meer emotionele geladenheid te geven. 'Casualties of War' is een film waarover nog veel gepraat zal worden - en terecht.