Cabin in the Sky

Cabin is al typisch voor Minnelli's latere werk en de richting waarin de MGM musical zou evolueren. Ook hier is er een duidelijke breuk met de 'backstage' musical: liedjes en dans volgen logisch uit de actie en het decor is niet langer een toneelpodium, maar een, zij het gestileerde, alledaagse omgeving. De personages zijn simplistische 'Uncle Tom' stereotiepen, maar voor wie zich daar overheen kan zetten heeft de film tal van genoegens te bieden. Volgens Pauline Kael is het één van de beste musicals ooit gemaakt.
Little Joe kan niet weerstaan aan de verlokkingen van het vlees. Na een bijna fatale vechtpartij in een nachtclub vechten vertegenwoordigers van de Hemel en de Hel over het bezit van zijn ziel. Er was een Minnelli nodig om van dit gegeven een genietbare film te maken en dat is hem ook glansrijk gelukt dankzij een schitterende cast en zijn gevoel voor visuele stilering dat hem haast nooit in de steek liet.
Cabin bevat optredens van Ethel Waters, Lena Horne, Louis Armstrong, Duke Ellington en Bubbles (John W. Subiet!). Het dansnummer van Bubbles is een hoogtepunt. Andere nummers om naar uit te kijken zijn: Ethel Waters' vertolking van het titellied, 'Happiness Is A Thing Called Joe', 'Taking A Chance on Love' en een levendige versie van 'Honey in the Honeycomb', gezongen door Lena Horne.