Austeria

Austeria
De verdwenen wereld van de Poolse Joden wacht reeds lang op een verfilming. Deze gemeenschap, met haar cultuur, filosofie, gebruiken en onevenaarbare charme verdient een blijvend aandenken in de wereldcultuur. In Polen, het land bij uitstek om een dergelijke film te maken, wonen nog steeds mensen die zich deze verdwenen wereld levendig herinneren. (..) Onze film is bedoeld als een metafoor, een passionele en dynamische fresco, die de wereld van de Joden beschrijft vooraleer die ten onder ging. Daarom hebben wij hem gebaseerd op Julian Strykowski’s boek AUSTERIA, een boek dat de aandacht van de gehele wereld op zich vestigde door de originele behandeling van het onderwerp. Daarom ook is de film die ik gemaakt heb verschillend van de sentimentele vertelwijze. Door een soort dynamische “stenografie” te gebruiken, heb ik gepoogd de ideeënwereld van het Oosteuropese Jodendom te reconstrueren, toen die wereld met de ultieme bedreiging geconfronteerd werd. Ik heb deze fresco geplaatst in het kader van de Dag van het Laatste Oordel - zowel in een letterlijke als in een metaforische zin. Ik heb geprobeerd om in de tijdsspanne van één enkele dag en nacht de reakties van mensen op oorlog te beschrijven, waardoor onvermijdelijk spookbeelden van destruktie verschijnen. Misschien was mijn methode iets te brutaal, maar deze themabenadering heeft iets universeels: Het is de bedoeling dat de Joodse wereld aan de drempel van de ondergang meer algemene gedachten over de gevaren die de moderne wereld met dezelfde intensiteit bedreigingen oproept.

AUSTERIA wil niet alleen een prent zijn die de geschiedenis van het Joodse volk beschrijft, maar is in de eerste plaats het portret van een niet zo lang geleden verdwenen wereld, waarvan alleen nog een paar herinneringen overgebleven zijn. Ik heb de dramatische en visuele vorm van de film ondergeschikt aan zijn filosofie Ik heb verschillende dingen in een geheel laten versmelten : de echte feiten van de naderende oorlog, de individuele ervaringen van een algemeen menselijk noodlot (waarbij ik vooral het roofzuchtige en het bloedige toon), de poëtische wereld van Joodse sprookjes en legendes, vol van metaforen, tragische lyriek en onverwachte pracht. Door deze versmelting en door het feit dat menselijke passies vermengd zijn met de vele stemmen van een gemeenschap vervolgd door zijn medemensen, geloof ik dat we erin geslaagd een actuele film tot stand te brengen die voor elke huidige kijker relevant zou moeten zijn.
(Jerry Kawalerowicz)