Angelo My Love

ROBERT DUVALL
Geboren in San Diego in 1931 en opgegroeid in Virginia. Tijdens zijn studies verwierf hij reeds een zekere reputatie als akteur in de toneelafdeling van zijn school. Na twee jaar leger begon hij aan zijn karrière als akteur bij de Neighbourhood Playhouse in New York. Het was in die tijd dat hij andere aspirant-akteurs leerde kennen zoals Gene Hackman, Dustin Hoffman en Jon Voight. Duvall onderscheidde zich door zijn veelzijdigheid zowel op de planken als voor de kamera, in hoofd- en in bijrollen. Van de meer dan 30 films die hij als akteur op zijn aktief heeft staan situeren we TO KILL A MOCKINGBIRD (1963), THE RAIN PEOPLE (1969), M.A.S.H. (1970), THE GODFATHER (1974), NETWORK (1976), APOCALYPSE NOW (1979), THE GREAT SANTINI (1980), TRUE CONFESSIONS (1980) en TENDER MERCIES (1983).

Angelo, my love
Voor all-round akteur Robert Duvall was er misschien geen specifieke aanleiding geweest om zich met regie in te laten, moest hij op zekere dag op een straathoek van Manhattan niet toevallig de kleine zigeunerjongen Angelo ontmoet hebben die voor zijn moeder, een waarzegster, pamfletten aan het uitdelen was. Duvall raakte gefascineerd door de resoluutheid waarmee de achtjarige Angelo zijn ouder liefje Patricia het hof maakte en besloot een film te maken over de verborgen en vaak onbegrepen wereld van de New Yorkse zigeuners. Tussen de opnamen van APOCALYPSE NOW, THE GREAT SANTINI en TRUE CONFESSIONS door besteedde Duvall al zijn vrije tijd en energie aan zijn projekt. Een eerste cruciaal probleem was het analfabetisme van de meeste zigeuners, waardoor het volgen van een vast scenario aanzienlijk bemoeilijkt werd, wat onvermijdelijk tot improvisatie op de set leidde. De ganse film berust immers op een mengeling van fiktie en dokumentaire: het huwelijk van Angelo's broer Michael werd bvb. spontaan ingelast in de handeling van de film. De belangrijkste personages in ANGELO, MY LOVE hebben geen enkele akteerervaring en maken trouwens bijna allemaal deel uit van Angelo's familie, waarbij ze vaak hun eigen rol vertolken.

Duvall ging er prat op om de zigeunergeest zo eerlijk en spontaan mogelijk in zijn film aan bod te laten komen. Maar de film haalt zijn echte kracht ongetwijfeld uit de charme van de vroegrijpe Angelo zelf, zijn tweestrijd tussen kind-zijn en volwassen-zijn, tussen school en nightclub, tussen onschuldige verliefdheid en traditionele echtelijke trouw, tussen avontuur en konformisme: een keuze die hij vroeg of laat zal moeten stellen om als zigeuner of Amerikaans burger door het leven te gaan. Dit wordt in de film prachtig geïllustreerd wanneer Angelo in de vroege uurtjes thuiskomt met een ring, een gestolen familie-erfstuk dat hij na menig avontuur heeft weten terug te bemachtigen en voor zijn liefje heeft voorbestemd. Op dat ogenblik wordt hij door zijn moeder op de vingers getikt en aangezet om trouw te zweren aan zijn zigeunerafkomst en zijn volk; Angelo valt in moeders armen in slaap zonder haar verzoek te beantwoorden ...